Επιτέλους η Παρασκευή έφτασε (κλαψ τώρα είναι Τρίτη) και δεν είχα μυαλό για δουλειά! κάθε τέταρτο κοιτούσα το ρολόι.... Και ήρθε η ώρα! έκανα 1,5 ώρα να πάω στο αεροδρόμιο γιατί η απεργία καλά κρατεί, εκνευρίστηκα, άλλα έφτασα! Η πτήση για Ηράκλειο μισό τσιγάρο δρόμος! Με το που κάθεσαι, τελειώνει κιόλας...πήγα με Ολυμπιακή, έμεινα πολύ ευχαριστημένη....ααααααααααααααααααααααααάνετες θέσεις, καθόμουν ΣΤΑΥΡΟΠΟΔΙ! ωωω ναι! εγώ! το 1,84 ξυπόλυτο!
Φτάσαμε και γω περιχαρής περίμενα την βαλίτσα μου... αφού μας άλλαξαν 2 φορές μέρος, τελικά την πήρα μετά από 25 λεπτά... άντε λέω δεν θα γκρινιάξω :) Ο φίλος μου με περίμενε έξω από το αεροδρόμιο.....
Πρώτη Στάση... Ρέθυμνο! Η παλιά πόλη του Ρεθύμνου είναι κορυφή! πλακόστρωτα σοκάκια και στα στενά τσοοοούπ! ρακάδικα και καφενέδες! Μου θύμισε λίγο το δικό μας Πιτ Μπαζάρ, νοστάλγησα για ένα λεπτό και μετά απλά παρατηρούσα χαμογελαστή.. κάτσαμε και φάγαμε...μεταξύ άλλων κουκουβάγια (τέλειος ντάκος! Η μεγαλοπρεπής απλότητα) και ομανίτες (πανέ πλευρώτους)...ε καλά για την ρακή δεν χρειάζεται να πω :) παρέα με το νεράκι μου ήταν παραδεισένια.... (πονοκέφαλος μηδέν το πρωί παρακαλώ!) ... Βέβαια εγώ ήθελα να πιω και τσικουδιά! χαχαχαχαχαχ! καλά ντε! μη γελάτε! Που να ξέρω εγώ ότι είναι το ίδιο? Οι σκληροπυρηνικοί Κρητικοί λέει δεν την λένε Ρακή γιατί είναι τούρκικη λέξη! μαζί τους..... τσικουδιά λοιπόν....ντάξει? Μετά για μια γρήγορη μπύρα στον Κήπο του Αλή Βαφή... είχα καιρό να δω τόσο όμορφο bar! Ουσιαστικά είναι ο κήπος του παλιού σπιτιού του Αλή Βαφή Σελιανάκη που λειτουργεί σαν art café με διάφορα live το βράδυ... φωτισμός στην αυλή.. τόσο όσο...Μύριζες την ιστορία του χώρου και απολάμβανες... έτσι απλά! Επειδή ήμουν ψιλοπτώμα πήγαμε "σπίτι" στο γλυκό παραθαλάσσιο Πάνορμο... είναι ήηηηηηηηησυχα εκεί ;)
Παραδόξως ξύπνησα το επόμενο πρωί νωρίς αρκετά, μάλλον ο ενθουσιασμός θα φταίει... καθώς είχαμε έναν γάμο στη Νότια πλευρά, αποφασίσαμε να κινηθούμε εκεί κοντά.... καφέ στα Ελεύθερνα και φαγητάκι στις Μαργαρίτες. Ααααααχ οι Μαργαρίτες! Θέα φοβερή! Δροσίτσα και η ταβέρνα "Μάνταλος" εκεί...Ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού ήταν ο κλασικός Κρητικός στο μυαλό μου.... τζην, μαύρο πουκάμισο, γκρίζα μαλλιά και ένα παχύ μουστάκι! Μαυροκόκκινο δέρμα και ένα τόσο καλοσυνάτο πρόσωπο με ένα απόλυτα φιλικό χαμόγελο! "Δεν είσαι εσύ από δω"..κλασική ατάκα του 4ήμερου είπε φέρνοντας του θεϊκούς γεμιστούς κολοκυνθοανθούς!...τέλειο έδεσμα με μια ελαφριά γεύση που σε παρασύρει καθώς κοιτάς τον ορίζοντα και ενώ σκάει ο τζίτζικας, το απαλό αεράκι στις Μαργαρίτες να σε δροσίζει... 
Κατηφορίσαμε για Πάνορμο με μια υπέροχη γεύση στον ουρανίσκο μας... μετά τις απαραίτητες προετοιμασίες ξεκινήσαμε για τον Κομμό, αυτός ήταν άλλωστε και ο λόγος της επίσκεψής μου εκεί.. Η ζέση όμως αφόρητη... οπότε "αναγκάστηκα" να αλλάξω σε ένα cafe.... μπήκα γυφτάκι, βγήκαμε ΚΥΡΙΑ ;) Οι θαμώνες του απέναντι καφενέ με κοιτούσαν με απορία.. γέλασα και έγνεψα την καλησπέρα μου... Στο δρόμο για την παραλία του Κομμού ζήσαμε surreal καταστάσεις.... χαθήκαμε στο ίδιο μονοπάτι με δύο άγνωστους που πήγαιναν και αυτή στο ίδιο γεγονός... όμως ήταν ντυμένοι με σορτς (άλλαξαν αφού φτάσαμε), οπότε πολύ δύσκολο να το φανταστείς... καθώς ανηφορίζαμε για τον προορισμό μας ένα ζευγάρι έκανε autostop.... "Could you take us to Kommos please?"...ω ναι! ήμασταν καλεσμένοι στο ίδιο γεγονός... μου θύμισε πολύ Greek summer σε ελληνική ταινία... όμως ήταν όμορφα....
Δεν θα πω παραπάνω για το βράδυ αυτό, όσοι με ξέρετε καλά ξέρετε λεπτομέρειες.... όσοι πάλι δεν με ξέρετε, απλά φανταστείτε.... Η Κρήτη άλλωστε είναι ένα νησί γεμάτο χρώματα, αρώματα και γεύσεις που σε ταξιδεύουν.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να δω τι θα πεις... :Ρ