περίπου... Μελομακάρονα!

Έφτασε ο καιρός, είμαστε μια ανάσα πριν τις γιορτές και όλοι σχεδόν έκαναν γλυκά και δώστου φωτογραφίες με μελομακάρονα και κουραμπιέδες και να οι διπλές και πάρε πάλι ένα μελομακάρονο!... ααααα! Θα κάνω και γω φέτος!.... είπα... και το έκανα! ..περίπου δηλαδή..

Αφού συγκέντρωσα καμιά 10αριά διαφορετικές συνταγές, έκανα μία και γω σαν μικρό παιδί που είμαι... τα υλικά της αρκετά απλά...

• 2 κούπες (250γρ) ελαιόλαδο ή 1 ελαιόλαδο και 1 ηλιέλαιο --> ελαιόλαδο check!
• 1 κούπα ζάχαρη --> check!
• 1/2 κούπα χυμό πορτοκάλι --> check!
• 1/2 κούπα κονιάκ  --> εχμμμμμ.... δεν έχω! Έβαλα Frangelico ;)
• 1 κουτ. γλυκ. μπέικιν πάουντερ --> check!
• 1 κουτ. γλυκ. σόδα --> εμ... εμ... δεν ανοίγει το παλιόΚουτο! α καλά, θα βάλω λίγο μπέικιν ακόμη :P
• 1 κουτ. γλυκ. ξύσμα πορτοκαλιού & λεμονιού --> μανταρίνι????
• 1 κουτ. γλυκ. τριμμένη κανέλλα και γαρύφαλλο --> check!
• 1/2 - 3/4 της κούπας σιμιγδάλι χοντρό --> check!
• 1 κιλό αλεύρι --> check!
• 300 γρ. καρυδόψιχα χοντροκοπανισμένη --> check

και για το σιρόπι...
• 2 κούπες ζάχαρη --> check!
• 2 κούπες νερό --> check!
• 2 κούπες μέλι --> check!
• 1/2 πορτοκάλι --> μανταρίνι είπαμε!
• 1 ξύλο κανέλας  --> σκόνη έχουμε :)

και ξεκίνησα και γω, έβαλα τα υλικά μου και έπλασα τη ζύμη μου...

πήρα τα κουπάτ μου και δώστου, ένα ένα τα μελομακαρονάκια έσκαγαν μύτη!

τα έψησα για κανά 20λεπτό και τα άφησα να κρυώσουν για να ρίξω το καυτό σιρόπι.... ε εκεί ξεκίνησε ο Γολγοθάς μου! τα άφησα όλο το βράδυ μέσα στο σιρόπι και το πρωί ήταν κάτι σαν μπισκοτάκια με λίγο σιρόπι...





Ε όχι! κάτι πρέπει να κάνω σκέφτηκα κάπως να το σώσω... και έπαιξα το τελευταίο μου χαρτί... ξαναέκανα σιρόπι και έκανα πάλι την διαδικασία και..... βουαλά! μελωμένα όσο ποτέ και νόστιμα τελικά...

Ντάξει δεν είναι ακριβώς και μελομακάρονα.. με τον συμβατικό τρόπο...
Δεν σου έμαθε η μαμά σου να μην κρίνεις από την εμφάνιση?!


Καλές γιορτές να έχουμε! Και του χρόνου :)

...Σωτήρια μέρα 23/12

..και ναι επιτέλους αύριο ξημερώνει η Σωτήρια για μένα μέρα 23/12/2011... παίρνω άδεια σε λέω! :)

Κανονίσαμε τις λεπτομέρειες στο γραφείο, οι βαλίτσες... ε δεν είναι έτοιμες, αλλά εγώ είμαι έτοιμη! :) Ετοιμάζω ταξίδι, μοναχά για πάρτη μου... τελείως αυτή τη φορά!... και ας μην έχουμε λεφτά ρε αδερφέ (Αχ! Ζ' Θεσσαλονίκης σε μισώ!)... Οι διακοπές που έχω τόση ανάγκη ξεκινούν αύριο το απόγευμα, δεν θα κρατήσουν πολύ δυστυχώς αλλά σημασία έχει ότι θα φύγω από δω και θα βλέπω lap top, projects, xml, βάσεις κ όλα αυτά τα "ωραία" που με ταλαιπωρούν... ήδη ειδοποίησα ότι "τηλέφωνα δεν σηκώνω" :).. ας ελπίσουμε φέτος να το κρατήσουν αυτό...

..είμαι τόσο χαρούμενη με το χιόνι που άρχισε να πέφτει από σήμερα στα Βόρεια που ίσως να τα δω και γω όταν πάω! έχω τόσο κόσμο να δω, τόσα πράγματα να κάνω με το που θα πάω Σαλονίκη που προβλέπω να μην προλαβαίνω να τα κάνω όλα! Το σίγουρο είναι ότι θα περάσω όμορφα, με αγαπημένα άτομα και θα χαλαρώσω λιγουλάκι...

Να περάσουμε όλοι όμορφα, Καλές Γιορτές και να μην ξεχνάτε να χαμογελάτε ε...

Υ.Γ. Μάνα... φτιάξε πρασόπιτα λέμε!!!!! 

Θέλω άδεια λέμε!!!!

..είναι που πλησιάζουν οι γιορτές, μεταξύ μας δεν με απασχολεί ιδιαίτερα απλά θα μαι με την οικογένεια μου και αυτό έχει σημασία, είναι η κούραση, κυρίως η ψυχολογική και είναι και τα νεύρα μου που έχουν γίνει κορδελάκια σε όλα τα χρώμα του ουράνιου τόξου και τώρα θέλω όσο ποτέ άλλοτε ΑΔΕΙΑ!

Δεν με νοίαζει να πάω κάπου ή να κάνω κάτι (εξάλλου λεφτά δεν υπάρχουν) θέλω απλά να φύγω από εδώ! Δεν θέλω να κάτσω σπίτι μου να σαπίσω και να κοιμηθώ, θέλω απλά να φύγω από αυτό.. μακρυά! Να κλείσω και το BlackBerry και γειαααα σαςςςςςςςςς!

Είναι στιγμές νιώθω ότι δε θέλω να δω κανέναν σας , να μη μιλήσω σε κανέναν αν γίνεται. Να κάνω διαφορετικά πράγματα από το συνηθισμένο μου,  μήπως και ηρεμήσω λιγάκι. Νιώθω μια αφόρητη, τρομακτική θα έλεγα πίεση για πολλούς και διάφορους λόγους που μάλλον δεν χρειάζεται να αναλύσω τώρα! Έχω φτάσει σε σημείο να με καταπιέζω μέχρι αηδίας! Πώς τα καταφέρνω κάθε φορά που εμφανίζονται προβλήματα να τα φορτώνω όλα πάνω μου? Λες και εγώ φταίω για όλα!... τέλος πάντων αυτό είναι άλλο θέμα!

Φαντάσου ότι έχω ζητήσει άδεια εδώ και 1,5 μήνα και ακόμη δεν ξέρω αν θα την πάρω και πότε.. δεν έχω χειρότερο! Όχι ότι θα κανόνιζα κάτι τρελό, απλά θες και συ σαν άνθρωπος να κανονίσεις.. μεταξύ μας και μόνο το 4,5 ώρες ταξίδι μου για Σαλονίκη το βράδυ είναι τέλειο αγχολυτικό! ..μη μου πεις ότι μόνο εγώ θέλω σαν τρελή άδεια γιατί δεν θα σε πιστέψω! Έχω φτάσει σε σημείο να τραγουδάω σαν το αυτιστικό στο lunch break,  να μιλάω για την δουλειά μου 24/7 (και όχι επειδή μου αρέσει όπως παλιότερα) και να γκρινιάζω που δεν μου λένε καλημέρα, για τα ξινά μούτρα της απέναντι που καθόλου δεν χωνεύω αλλά 2 χρόνια τώρα την είχα γραμμένη…

Δεν είμαι καλά σε λέω! Θέλω άδεια επειγόντως..  Να πάω σε ένα βουνό να χαλαρώσω.. εγώ και οι λύκοι μου παρέα… ορίστε μας!

Υ.Γ.  και μην διανοηθεί κανείς από το γραφείο να με πάρει τηλέφωνο όπως σε όλες τις προηγούμενες άδειες μου γιατί θα πυρποληθώ! ..έβαλα και μέσον τον Μεγάλο όπως βλέπεις ;)

..Μόνο Αν Τρελαθώ!

..Ανοίγω μόλις το youtube και τσουυυυυυυυυυυυυυυπ! πέφτω στην ολοκαίνουρια Άννα Βίσση... πριν λίγο ακούστηκε για πρώτη φορά το "Μόνο Αν Τρελαθώ" σε μουσική Μάριου Τσάγκαρη και στίχους της Μυρτούς Κοντοβά!

του άκουσα κια πραγματικά τρελάθηκα! Respect Άννα! ήταν ακριβώς αυτό που ήθελα!.. αυτό που σκεφτόμουν.. ατάκα που είπα πριν λίγο καιρό...

Μόνο αν τρελαθώ
Μόνο αν τρελαθώ
Μόνο αν τρελαθώ

Μόνο αν τρελαθώ
θα ξαναπάρεις τα φιλιά μου
Έλα εδώ θα σου πω
Να κοιμηθείς στην αγκαλιά μου
Θα ξανακούσεις σ' αγαπώ
Μόνο αν χάσω τα μυαλά μου
Μόνο αν τρελαθώ

Πώς αλλιώς να στο πω
χαράμισες τον έρωτα μου
Αναπνέω και ζω
μα τρέχει αίμα η καρδιά μου
Το λέω και το εννοώ
Τ' ορκίζομαι στη μοναξιά μου
Δε θα σε ξαναδώ

Μόνο αν τρελαθώ
έχεις ελπίδες να γυρίσω
Μόνο αν τρελαθώ
μπορεί και να μη σε μισήσω
Μόνο αν τρελαθώ
θα σου ξανατηλεφωνήσω
και για να μη το συνεχίσω
τρεις λέξεις έχω να σου πω
Μόνο αν τρελαθώ

Αν υπάρχει θεός
κάποια στιγμή θα το πληρώσεις
σου άναψα φως
και πήγες να με ισοπεδώσεις
Έδωσα γη και ουρανό

για έναν άνθρωπο αδειανό
εκατό τα εκατό

Μόνο αν τρελαθώ
Έχεις ελπίδες να γυρίσω
Μόνο αν τρελαθώ
μπορεί και να μη σε μισήσω
Μόνο αν τρελαθώ
θα σου ξανατηλεφωνήσω
και για να μη το συνεχίσω
τρεις λέξεις έχω να σου πω
Μόνο αν τρελαθώ...

Μόνο αν τρελαθώ...

Αφιερωμένο απάτη μου... εμμμμ.... αγάπη μου...

...είσαι Ανεμώνος?

..ok οι φράση "Μόνη σαν το λεμόνι" και "μόνη σαν την Ανεμώνη" είναι γνωστές... από χθες όπως λέει και ένας καλός συνάδελφος και φίλος "νιώθω μόνο σαν Ανεμώνος".. το κάναμε σλογκανάκι και χαλαρά άρχισα τις υπαρξιακές σκέψεις!... τρομάρα μου!

Δεν χρειάζεται να ζεις μόνος, να μην έχεις σχέση, οικογένεια κτλ για να νιώσεις μόνος σου! Η χειρότερη Μοναξιά είναι η Μοναξιά μέσα στο πλήθος... όταν έχεις τριγύρω τόοοοοοσο κόσμο, αλλά εσύ νιώθεις τόσο μόνος! Χωρίς παρέα και χωρίς υποστήριξη! ...ε αυτό μας συμβαίνει πολύ συχνά στον τόπο εργασίας μας.. τουλάχιστον σε μας! Ας αναλύσουμε όμως λιγουλάκι την ριμάδα τη μοναξια.. ε?

Υπάρχουν λέει δύο είδη μοναξιάς (σε κουφαίνω τώρα το νιώθω) η κοινωνική μοναξιά και η συγκινησιακή μοναξιά... Κοινωνικά μόνος είσαι όταν είσαι κοινωνικά απομονωμένος και δεν έχει κάποιο "δίκτυο" φίλων και όπως καταλαβαίνουμε αυτή είναι πολύ συχνά εφήμερη αφού μπορεί να οφείλεται σε παράγοντες όπως αλλαγή τόπου κατοικίας,.. αλλά αυτά είναι τα καλά! Τα δύσκολα έρχονται στην Συγκινησιακή Μοναξιά, όταν ουσιαστικά δεν μπορείς να κάνεις πραγματικούς. ναι μεν έχεις μια συντροφιά αλλά αυτοί οι "φίλοι" δεν σου προσφέρουν επαρκή οικειότητα να αναπτύξεις μια πρωταρχική σχέση βρε αδερφέ! Λένε πως η Συγκινησιακή Μοναξιά μπορεί να οφείλεται στην παιδική μας ηλικία και στη σχέση μας με τους γονείς μου... μπααααα! Δεν παίζει στις δικές μας περιπτώσεις!

Τι να φταίει όμως? εμ.... το άγχος? Θεωρώ ότι η Συγκινησιακή Μοναξιά (όπως την κατάλαβα ε!) είναι κομμάτι της κατάθλιψης και η κοινωνική μοναξιά ίσως απλά να οφείλεται στο άγχος! αλλά θα μου πεις... γιατί η κατάθλιψη δεν μπορεί να οφείλεται σε άγχος!? Φουφ! Μη με μπερδεύκεις ειρμέ μου όταν έχω οίστρο!.. Η Μοναξιά μας όπως μορφής και να είναι αυτή, αισθάνομαι ότι μεγαλώνει τελευταία.. λόγω τους άγχους, της αβέβαιης καθημερινότητας και των αλλεπάλληλων χτυπημάτων που δεχόμαστε σαν κοινωνία καθημερινά! Όλοι έχουμε κλειστεί στο καβούκι μας και δεν βλέπουμε έξω (ή έστω όχι τόσο) από αυτό!

όποια και να είναι η αιτία που νιώθεις μοναξιά, θέλω να σου πω απλά ότι δεν είσαι μόνος... είμαστε πολλοί και θαρρώ πως γινόμαστε περισσότεροι καθημερινά, όλοι εμείς που έχουμε τόσο κόσμο γύρω μας, φαινόμαστε τόσοι κοινωνικοί και καμιά φορά τόσο χαρούμενοι.. αλλά δεν μας αγγίζει κανείς, υποστήριξη, αλληλεγγύη, ανθρωπιά, φιλιά... μηδέν! Νιώθουμε τόσο μόνοι είτε στην παρέα μας, είτε στο γραφείο, καμιά φορά ακόμη και στο σπίτι μας… Αλλά να σου πω και κάτι? Στην τελική να μην σε νοιάζει και τόσο, τουλάχιστον στα δύο από τα τρία… εμένα πάντως δεν με νοιάζει, πάντα ήμουν υπερ της ποιότητας και όχι της ποσότητας....

για αυτό... Ανεμώνες του κόσμου... ενωθείτε :)

...Ι am gonna marry the night...

Οι μουσικές μου επιλογές ανέκαθεν δεν είναι ό,τι πιο νορμαλ θα περίμενε κανείς ακόμη και για μένα... εκεί λοιπόν που εκτόνωνα τα νεύρα μου ακούγοντας Karkaos (θα στο αναλύσω άλλη φορά, γιατί είσαι μικρό για τέτοια ακόμη), θυμήθηκα να ακούσω... Lady Gaga! ναι! την γουστάρω γιατί είναι και αυτή jazz σαν εμένα (παραπάνω of course, but you got the point...I guess..)

To νέο της single "Marry the Night" μου άρεσε από την αρχή για τον ρυθμό του...ναι το χόρεψα στο σαλόνι μου πολλάκις! τι θες?! :P όμως σήμερα μετά την 105η συνεχόμενη φορά που το άκουσα πρόσεξα τους στίχους του...

I'm gonna marry the night,
I won't give up on my life,
I'm a warrior queen,
Live passionately, tonight.

I'm gonna marry the dark,
Gonna make love to the stark,
I'm a soldier to my,
Own emptiness, I'm a winner.

I'm gonna marry the night.
I'm gonna marry the night.
I'm gonna marry the night.

I'm gonna marry, the night,
I'm not gonna cry anymore.
I'm gonna marry, the night,
Leave nothin' on these streets to explore

M-m-m-marry, m-m-m-marry,
M-m-m-marry the night.
Oh m-m-marry, m-m-m-marry,
M-m-m-marry the night.

I'm gonna lace up my boots,
Throw on some leather and cruise,
Down the street that I love,
In my fishnet gloves, I'm a sinner.

Then I'll go down to the bar,
But I won't cry anymore,
I'll hold my whiskey up high,
Kiss the bartender twice, I'm a loser.

I'm gonna marry the night.
I'm gonna marry the night.

I'm gonna marry, the night,
I'm not gonna cry anymore.
I'm gonna marry, the night,
Leave nothin' on these streets to explore

M-m-m-marry, m-m-m-marry,
M-m-m-marry the night.
Oh m-m-marry, m-m-m-marry,
M-m-m-marry the night.

Nothing's too cool,
To take me from you,
New York is not just,
A tan that you'll never loose.

Love is the new,
Denim or black,
Skeleton guns,
Are wedding bells in the attic?

Get Ginger ready,
Climb to El Camino front.
Won't poke holes in the seat with my heels,
'Cause that's where we make love.

Come on and run,
Turn the car on and run.

I'm gonna marry, the night,
I'm gonna burn a hole in the road.
I'm gonna marry, the night,
Leave nothin' on these streets to explore

Δεν είμαι κάποιος κριτικός, ούτε έχω σπουδάσει μουσική αλλά αυτό δεν μου στερεί το δικαίωμα να λέω την γνώμη μου για ένα τραγούδι και να μοιραστώ αυτό που μου βγάζει... για μένα είναι ένα πολύ αισιόδοξο τραγούδι που με το δικό της κου-κου τρόπο μας μιλά για την αναγέννηση μας.. για μένα είναι αυτό που θα θελα να νιώσω αυτό το διάστημα... προς το παρόν απλά το χορεύω...

Υ.Γ. …και plz μην ακούσω πάλι τίποτα για σατανισμό και λατρεία του σκότους, θα φάω τις κοτσίδες μου!

...Mαγκιά μου!

...Η σημερινή μέρα 1/12/2011 είναι μια μέρα που θα τη θυμόμαστε όλοι οι ΠAOKτσήδες και τα μάτια μας θα γίνονται υγρά, το χαμόγελο θα είναι τεράστιο αλλά θα έχουμε και πίκρα γιατί κυρίως δεν καταφέραμε να είμαστε και μεις εκεί!  Είναι μια μέρα που γράψαμε ίστορια, είναι μια μέρα που δεν φθάνουν οι λέξεις για να την περιγράψεις!

Δεν θα σταθώ στον χασάπη (κυριολεκτικά) διαιτητή, τον στόλισα χθες και δεν θέλω να γεμίσω χωλή πλέον, ευτυχώς ο Θεός ήταν με το δίκιο... Όταν το 9 έβαλε το πρώτο γκολ, έσπασα ένα ποτήρι.. με το 2ο γκολ του Κλάους το γύρισα από μπύρα σε ουίσκυ... με την αποβολή του Σταφυλίδη και το πέναλτι της Τότεναμ απλά πάγωσα, έκανα 5 λεπτά να συνέλθω... και μετά άρχισε το θρίλερ... θα έπρεπε να έχω συνηθίσει τόσα χρόνια να μου προσφέρει η ομάδα μου αυτές τις "συγκινήσεις" αλλά κάθε φορά είναι μια νέα φορά, κάθε ματς είναι ένα άλλο ματς! Το μόνο που μένει ίδιο και μεγαλώνει είναι η λατρεία μου για αυτή την ομάδα!

Για πολλούς είμαι μια γραφική Σαλονικιά, μπορεί και να μαι... Η αίσθηση του να μπαίνεις στο γραφείο και να σου δίνουν το χέρι και να σου λένε Μπράβο για την ομάδα σου, άνθρωποι που υποστηρίζουν άλλη ομάδα ή δεν είναι καν φίλοι σου, δεν συγκρίνεται με τίποτα! Και σήμερα αυτό έζησα! Η όμαδα μας μας έβγαλε έστω και για λίγο απο τη μιζέρια μας! Ο ΠΑΟΚ για μένα δεν είναι απλά μια ομάδα, δεν είναι η κούπα στο γραφείο μου, δεν είναι η τσάντα μου, δεν είναι το διαρκείας μου, είναι κομμάτι της ζωής μου και της οικογένειας μου!  Για κάποιον που δεν είναι ΠΑΟΚ ίσως όλο αυτό να είναι μια υπερβολή που συχνά τον κουράζει, την θεωρεί γραφική αλλά σίγουρα κάπου μέσα του την θαυμάζει και την "ζηλεύει"!

Είσαι σίγουρη ότι ήμουν ΠΑΟΚ πριν καν σκάσω μύτη τον Σεπτέμβρη του '84 στο Ιπποκράτειο... Δεν εξηγείται αλλιώς! Είμαι τυχερή που μεγάλωσα σε μια υγιή άκρως ΠΑΟΚτσίδικη οικογένεια που στήνει γλέντια στις επιτυχίες της ομάδας της, σέβεται και λατρεύει το Δικέφαλο αλλά πάντα δείχνει σεβασμό στον αντίπαλο... Ευχαριστώ το πατέρα μου που με έκαναν τρελό αλλά Υγειές ΠΑΟΚΙ!

Μαγκιά μου που είμαι ΠΑΟΚ, το χαίρομαι! Να με χαίρεσαι και να με φοβάσαι ε ;)

...οι Φίλοι...

..Μετά από μια σχετική συζήτηση που έκανα που με έναν φίλο μου το Σαββατοκύριακο συνειδητοποίησα ότι τελικά δύσκολα κάποιος μπορεί να δώσει τον ορισμό της φιλίας (πόσο μάλλον να την κρατήσει και να την αναπτύξει)! Είναι μία σχέση ζωής, ένας μαγικός δεσμός μεταξύ ανθρώπων που μας κάνει να γελάμε, καμιά φορά ακόμη και να κλαίμε,, να νιώθουμε πληρότητα και ευτυχία. Οι φίλοι μας είναι για μας οι μικροί μας ήρωες! Όλοι έχουμε ανάγκη από τέτοιους μικρούς ήρωες στη ζωή μας γιατί είμαστε όντα κοινωνικά, ποιος μπορεί να ζήσεις χωρίς φίλους?! Είναι γεγονός πως η φιλία όπως και κάθε αξία σήμερα περνάει κρίση και είναι ρε γαμώτη ίσως μια περίοδος που την έχουμε ανάγκη τόσο πολύ...

Θα προσπαθήσω να προσεγγίσω με τα δικά μου μάτια την φιλία, που ίσως να είναι μια εντελώς λάθος προσέγγιση γιατί σε πολλά πράγματα είμαι αρκετά απόλυτο ον.. για αυτό άλλωστε έχω διώξει πολλούς από κοντά μου και είμαι σίγουρη πως θα συνεχίσω να το κάνω, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.. 

Διάβασα πως φιλία είναι το ουσιαστικό του ρήματος φιλώ που σημαίνει αγαπώ. Φιλία λοιπόν είναι Αγάπη και φίλοις να βοηθούμε τους φίλους, αυτούς που αγαπάμε δηλαδή... μάλιστα! άρα φίλος είναι αυτός που σε αγαπά όπως και να σαι, όπου και να σαι, που είσαι μια προτεραιότητα του (αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα ζήσει και την δική του ανεξάρτητη ζωή), όμως είναι αυτός που νιώθει ότι δεν είσαι καλά, αυτός που δεν χρειάζεται να βγάλεις "κραυγή αγωνίας" για να τον δεις, αυτός που θα ζητήσει να σε δει γιατί το έχει ανάγκη ή ακόμη επειδή... έτσι! 

Ίσως τελικά είναι ποιο εύκολο να πεις τι δεν είναι φίλος γιατί στην τελική όλα είναι σχετικά... ας το πάμε από την ανάποδη λοιπόν... Φίλος δεν είναι αυτός που σε φθονεί! Φίλος δεν είναι αυτός που σε ξεχνά όταν περνάς τις πιο δύσκολες στιγμές σου, αυτός που δεν βάζει το μανικιούρ ή το γυμναστήριο πάνω από σένα, αυτός που δεν σε "γειώνει" κάθε φορά που του ζητάς να βγείτε!.. γιατί όταν ο πραγματικός σου φίλος σου ζητάει να βγείτε κάτι τρέχει, σε έχει ανάγκη...

Ο καθένας μας όμως έχει τις προτεραιότητες του... η ζωή μας τρέχει και κάποιες φορές ούτε εμείς οι ίδιοι δεν μπορούμε να τις προλάβουμε, πόσο μάλιστα οι φίλοι μας... ίσως να είμαι απόλυτη στις απόψεις μου, ίσως γιατί έχω προικιστεί με δύο πραγματικούς φίλους και θα παραμείνω αισιόδοξη έτσι απλά για να σας χρυσώσω το χάπι... εεεε.. να  μην σας απογοητεύσω εννοώ.. Θυμήσου πως ο αληθινός φίλος είναι σαν τον ήλιο... ζωτικής σημασίας για σένα... Θυμήσου όμως πως και ο ήλιος χάνεται για λίγο, αλλά είναι πάντα εκεί, έτοιμος να ανατείλει και πάλι... ζεστός και ευεργετικός για να μας σκορπίσει ζωή, χαρά, ελπίδα και αισιοδοξία.... για αυτό λοιπόν... περίμενε τον στην γωνία...

Ζωή είναι ό,τι συμβαίνει ενώ κάνεις σχέδια..

"Ζωή είναι ό,τι συμβαίνει ενώ κάνεις σχέδια" είπε και ο John Lennon... και μάλλον έχε δίκιο... ανεξάρτητα τι σχέδια κάνεις εσύ, η ζωή κάνει τα δικά της...

Πολλές φορές αναλωνόμαστε κάνοντας σχέδια, θα πάω εδώ, μετά θα κάνω αυτό... και τελικά? Τελικά μάλλον τίποτα δεν θα γίνει από όλα αυτά γιατί ως γνωστόν "όταν εσύ κάνεις σχέδια ο θεός γελάει" μαζί και κάποιοι άλλοι γνωστοί μου θα συμπληρώσω... "όταν εμείς κάνουμε σχέδια'' στο τέλος του σχεδίου μας υπάρχει  η υπογραφή μας που πολλές φορές καταλήγει να είναι το μεγάλο "ΕΓΩ" μας..  καμιά φορά ίσως και εμείς οι ίδιοι να μην ξέρουμε τι είναι καλό για μας ενώ κάνουμε τα σχέδια μας..

Τόσο καιρό σχεδιάζω κάτι που το βλέπω ξαφνικά να απομακρύνεται και στη θέση του να μπαίνει μια νέα πραγματικότητα! Σε αυτή τη περίπτωση τι πρέπει να κάνεις? Να μείνεις πιστός στο "σχέδιο" ή να αρπάξεις τα νέα δεδομένα, ίσως και τη νέα ευκαιρία από τα μαλλιά και να προχωρήσεις με αυτά... Ο καθένας προχωράει με ό,τι έχει θα μου πεις... ναι αλλά και το σχέδιο.... ΔΙΚΟ ΜΟΥ είναι... και έτσι μπαίνεις στο τριπάκι να σκέφτεσαι τι και πως και γιατί και ίσως καταλήξεις να χάσεις το τρένο... και δεν μπορώ να σου ευχηθώ ότι θα περάσει και δεύτερο....

Κακά τα ψέματα, άνθρωποι είμαστε έχουμε και μεις σχέδια και στόχους, δεν μπορούμε (τουλάχιστον εγώ) να ζούμε μια "χύμα" ζωή... απλά ίσως πρέπει να έχουμε μέτρο και να ζούμε το σήμερα με μια βλέψη προς το αύριο.. και πάντα να έχουμε backup plan ;)

Σταματήστε την Γη να κατέβω!

... είναι κάποιες στιγμές που τρέχεις τρέχεις τρέχεις και ποτέ δεν τερματίζεις, ποτέ δεν προλαβαίνεις.. όλα πάνε πολύυυυυυυ γρήγορα και σε παίρνουν σβάρνα τις πιο πολλές φόρες!

Αν για κάθε φορά που σκεφτόμουν να Σταματήσει η Γη να κατέβω ή να κατέβετε όλοι οι άλλοι, δεν ενοχλούμε εγώ, αποταμίευα ένα σεντ θα είχα σώσει την χώρα μας από την Χρεωκοπία, είναι σίγουρο! Είναι αυτές οι αφόρητες στιγμές πίεσης από ΠΑΝΤΟΥ που δεν σε αφήνουν να ανασάνεις και όλα σου φαίνονται τόσο μα τόσο λάθος... δηλητηριάζουν τη ψυχή και το μυαλό σου... "Δεν σου φταίει το laptop, μην το σπάσεις!" μου γράφουν στο Skype από την άλλη άκρη του γραφείου.. "τι κάνεις παιδί μου?" σε ρωτάει περιχαρής η μαμά σου στο τηλέφωνο... "ΣΚΑΤΑ" της λες και η κακομοίρα κλείνει το τηλέφωνο...

Είναι κάποιες καταστάσεις που σε τρομοκρατούν και θέλεις απλά να τρέξεις και να φύγεις μακριά τους  (ή κάποιες στιγμές να πας στην αρχή τους να δεις πως στο καλό προέκυψαν!) για να "γλυτώσεις".. και αυτό στους περισσότερους από εμάς νομίζω (τουλάχιστον σε μένα) τους βγαίνει σε νεύρα... γιατί απλά δεν προλαβαίνεις.... δεν προλαβαίνεις να κάνεις όλες τις δουλειές σου (πόσο multitasking ακόμη πια?!), να δεις τους φίλους σου,  να χαλαρώσεις.. ούτε καν να ζήσεις στην τελική...

Αν σταματήσει η Γη όμως λένε θα καταστραφεί το Συμπάν, όχι μόνο το δικό μου (αυτό μπορεί να καταστραφεί και αλλιώς).. οπότε μάλλον δεν γίνεται... να κατέβω εγώ μάλλον και αυτό δεν γίνεται εκτός αν με πάρει καμιά εταιρεία που να έχει έδρα κανά διαστημικό δορυφόρο... Οπότε τι κάνουμε?! Για μια ακόμη φορά συμβιβαζόμαστε... (ως πότε δεν ξέρω!) ...α και κάτι άλλο... Μην με πιέζετε γιατί αντιδρώ άσχημα....

Ουφ! ..back to work...



..Η αγκαλιά μου ακόμα υπάρχει...

..το ότι τα μουσικά μου γούστα είναι ό,τι να ναι λίγο πολύ το ξέρετε νομίζω πλέον... από metal και rock, το γυρνάμε στις μπαλάντες, στο pop... ακόμη και στον Μαρτάκη...(μην το σχολιάσεις αυτό plz)...

Άκουσα χθες τυχαία ένα τραγούδι με πολύ όμορφο στίχο (για μένα) και θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας... δώστε μια ευκαιρία στον στίχο του και μην κολλήσετε στον τραγουδιστή...

Η αγκαλιά μου

Υπάρχει ένα μέρος να κρυφτείς
ο κόσμος όλος αν σε κυνηγήσει
υπάρχει ένα μέρος να σκεφτείς
σαν πρώτη και σαν τελευταία λύση

Η αγκαλιά μου ακόμα υπάρχει
ό,τι καιρό στην καρδιά σου και να' χει
στην αγκαλιά μου υπάρχει ακόμα
ένα μυαλό, μια καρδιά και ένα σώμα

Η αγκαλιά μου ακόμα υπάρχει
ό,τι καιρό στην καρδιά σου και να' χει
στην αγκαλιά μου υπάρχει ακόμα
ένα μυαλό, μια καρδιά και ένα σώμα

Υπάρχει ένα μέρος να σταθείς
μια δύσκολη στιγμή σου να ανασάνεις
Μια ζωή μαζί του να δεθείς
και μακριά του βήμα να μην κάνεις

Η αγκαλιά μου ακόμα υπάρχει
ό,τι καιρό στην καρδιά σου και να' χει
στην αγκαλιά μου υπάρχει ακόμα
ένα μυαλό, μια καρδιά και ένα σώμα

Η αγκαλιά μου ακόμα υπάρχει
ό,τι καιρό στην καρδιά σου και να' χει
στην αγκαλιά μου υπάρχει ακόμα
ένα μυαλό, μια καρδιά και ένα σώμα

Υπάρχει ένα μέρος μυστικό
για όλα αυτά που θα' θελες να κρύψεις
για σένα μέρος αποκλειστικό
κομμάτι της χαράς σου και της θλίψης

Η αγκαλιά μου ακόμα υπάρχει
ό,τι καιρό στην καρδιά σου και να' χει
στην αγκαλιά μου υπάρχει ακόμα
ένα μυαλό, μια καρδιά και ένα σώμα

Αν με ρωτήσεις είναι πολύ όμορφο να έχεις κάποιον να το πεις, ίσως ομορφότερο από το να στο πουν.. Τις δικές μου αγκαλιές τις μοιράζομαι δύσκολα αλλά κάποιες είναι σίγουρα reserve...

Εύχομαι όλους μας να μας περιμένει κάπου μια αγκαλιά...no matter what... έτσι απλά...

Ντολμάς να το.... φας?

..προφανώς και δεν είναι blog μαγειρικής αυτό και προφανώς το παρακάτω δεν είναι "συνταγή" είναι ένα εύρημα μέσα στην βαρεμάρα μου και στην ανάγκη μου να φάω το Cottage Cheese!
..."Λαχανοντολμάδες" λοιπόν με "ελληνικό" cottage cheese... πίστεψε με, είναι πολύ καλύτερο από όσο ακούγεται και πολύ απλό!

όλα όσα χρειάζεσαι είναι ένα κουτάκι cottage cheese με γεύση πιπέρια - ελιά, εξού και το... ελληνικό και λίγα φύλλα λάχανο!







Βγάλε τα φύλλα από το λάχανο, ζεμάτησε τα αρκετά και είναι έτοιμα για.... τύλιγμα...







Βάλε μια κουταλιά cottage cheese σε κάθε λαχανόφυλλο, τύλιξε τα....






και... βουαλά!

μετά δεν θέλει άλλο μαγείρεμα (για αυτό και είπα να να ζεματήσουμε καλά τα φυλλα ;) ) προαιρετικά, βάλε από πάνω λίγη πάπρικα... αλάτι κατά την γνώμη μου δεν χρειάζεται να βάλεις μιας και είναι αλμυρό το cottage ήδη λόγω της ελιάς...

Καλή μου όρεξη λοιπόν...

Υ.Γ. Πές το και φαγητό της Τεμπέλας, δεν θα παρεξηγηθώ :)

Κουρεμένα Ελληνικά Όνειρα

..μεγάλωσα σε μια κοινωνία γεμάτη αισιοδοξία, ελπίδα, χαμόγελα γεμάτη όνειρα και ζω πλέον σε μια μίζερη κοινωνία που δεν την αντέχω! ..από μικρή θυμάμαι να ακούω τα όνειρα των γονιών μου, των φίλων, όσο "τρελά" και αν ήταν με έκαναν να χαμογελώ και να ελπίζω και να χτίζω και γω τα δικά μου όνειρα... κάποια από αυτά ομολογώ πως εκπληρώθηκαν! ..κάποια άλλα όμως μου τα σκότωσαν!

Τα όνειρα μου σκοτώθηκαν από αυτούς που σκότωσαν τα όνειρα σχεδόν όλων των Ελλήνων... Τα σκότωσαν αυτοί που έκαναν τον Έλληνα μίζερο, γεμάτο ανασφάλειες, πίκρα και φόβο... Ο φόβος εγκαταστάθηκε για τα καλά στο μυαλό μας, δηλητηριάζει την καθημερινότητα μας και έχει αλλάξει την ζωή μας, τις συνήθειες μας και τις προτεραιότητές τους. Η αγωνία της επιβίωσης έχει μετατραπεί για πολλούς από εμάς σε πραγματικό εφιάλτη!

Δεν αντέχω να βλέπω τον περήφανο κατά τα άλλα ελληνικό λαό να μετράει και να ξαναμετράει τα σεντς για να πάρει ένα πακέτο μακαρόνια για να φάει η οικογένεια του! Δεν αντέχω να βλέπω κόσμο να κλαίει που δεν έχει να πληρώσει το ρεύμα του, ακόμη και να αυτοκτονεί! Δεν αντέχω να ακούω τους γονείς μας που ήρθε η ώρα να βγουν στην σύνταξη μετά από τόσο κόπο ζωής και να μην ξέρουν τι σύνταξη και αν θα πάρουν τελικά! Όταν πλέον νατί για Ζωή, μιλάς για Επιβιώση προφανώς και δεν έχεις χώρο για όνειρα ε? Δεν λέω πως οι πολιτικοί μας από μόνοι τους τα έκαναν αυτά και ούτε πως έγιναν από τη μια μέρα στην άλλη.. ας μην ξεχνάμε ότι εμείς (ή κάποιοι από εμάς) τους ψηφίσαμε... προφανώς και δεν ξέραμε ή δεν καταλάβαμε, όμως αυτό είναι ένα άλλο κομμάτι στο σημερινό τραγικό παζλ...

Αυτό που ζητώ ως ενεργό κομμάτι της νεολαίας αυτού του τόπου είναι να μας αφήσετε να μείνουμε στην χώρα μας και να δημιουργήσουμε! Κύριοι Κύριοι υπουργοί καλές οι καρέκλες σας, αλλά τα όνειρα μας έχουν μεγαλύτερη αξία... αφήστε μας να ονειρευτούμε και να ελπίζουμε... Κύριε Πρωθυπουργέ (όποιο και αν είναι το όνομα σου τελικά) γιατί κούρεψες τα όνειρα μας?!