Χωρίς καμία σκέψη, κανόνισα και γω με παρέα φίλων να κατεβούμε στο συλλαλητήριο στο Σύνταγμα.. χωρίς καμία ιδιαίτερη οργάνωση (μάσκες κτλ)… ίσως λόγω άγνοιας κινδύνου... ίσως γιατί απλά δεν ήθελα να γίνουν τέτοια επεισόδια…
Κατά τις 16:00 βρεθήκαμε επί της Αμαλίας και μέσα σε καλό κλίμα πίναμε το καφεδάκι μας συζητώντας… ο κόσμος άρχισε να αυξάνεται… ξαφνικά ο ήχος παρατεταμένης κόρνας! Είχε έρθει ο Μίκης!
Μετά από λίγο άρχισαν τα «δωράκια»… Κρότου Λάμψης και Δακρυγόνα.. Λίγη ηρεμία και μετά πάλι τα ίδια, ευτυχώς ο αέρας ήταν με το μέρος μας και δεν φάγαμε πολλές όπως αυτοί στη πλατεία.. Βάλαμε τις μάσκες.. όσοι είχαμε (ευχαριστώ Βασίλη) πασαλειφτήκαμε με τα απαραίτητα και μείναμε εκεί.. περνούσε κόσμος και ζητούσε και αυτός λίγο για να προστατευτεί από τα χημικά…
Άρχισε να βραδιάζει και ο κόσμος ήταν πραγματικά πολλής. Σιγά σιγά βρεθήκαμε προς το κέντρο της Αμαλίας και σιγά σιγά κατευθυνόμασταν προς τις στήλες του Ολυμπίου Διός, για να «αναπνεύσουν αυτοί που πνίγονται στην πλατεία» όπως μας έλεγαν. Σταθήκαμε Αμαλίας και Φιλελλήνων και είδαμε τις πρώτες ζημιές… ένα φωτεινό σηματοδότη στο πεζοδρόμιο… και ξαφνικά έγινε ένα ντου… κόσμος άρχισε να τρέχει προς την Αμαλίας… αρχίσαμε και πάλι να κατευθυνόμαστε προς τις Στήλες Ολυμπίου Διός… ευτυχώς προλάβαμε και φύγαμε πριν αρχίσουν τα χειρότερα!
Κάψανε πολλά κτίρια, έγιναν πολλές υλικές ζημιές, τραυματίες, κόσμος που κατέβηκε να διαδηλώσει ειρηνικά και βρέθηκε στη μέση ενός πολέμου…
φοβάμαι όμως πως ο άλλος ο πόλεμος μέσα στο Κοινοβούλιο δεν τελείωσε, ίσα ίσα μάλλον μόλις άρχισε… Χθες απλά τελείωσαν τα όνειρα μας και η ζωή μας όπως μέχρι τώρα την ξέραμε…
