Τετάρτη 25 Ιουλίου 2012

...1 χρόνος ζωής...

..ή 84 αναρτήσεις μετά... είμαι ακόμη εδώ!.. καλά δεν είμαι όσο θα ήθελα ή όσο θα έπρεπε, αλλά είμαι ακόμη εδώ να ταράζω που και που τα διαδικτυακά νερά μου... ενίοτε και τα νεύρα μου :Ρ

Πριν ένα χρόνο ακριβώς πήρα την απόφαση να αφήσω την Ελλάδα (το ότι δεν θα έμενα στην Αθήνα ήταν γεγονός, αλλά ούτε και στην αγαπημένη μου Σαλονίκη μπορούσα να γυρίσω) γιατί είχα φρικάρει απίστευτα, ένιωθα χαμένη και τόοοοοοσο απογοητευμένη... σήμερα... 365 μέρες μετά, έχω τηρήσει την απόφαση/ υπόσχεσή μου.. όσο και αν λίγοι το πίστεψαν, μέχρι την τελευταία στιγμή, όσο και αν κάποιοι πιστεύετε πως θα γυρίσω σύντομα... είμαι μόλις 3000 χιλιόμετρα μακριά σας.. Τολμώ να πω πως πέρα από ένα βράδυ φρίκης κάπου στο Greenwich, δεν έχω μετανιώσει για την απόφασή μου…

..έχω κλείσει ήδη 2 μήνες στο Λονδίνο.. το Λονδίνο που θέλω να αρχίσω να αποκαλώ "σπίτι".. το Λονδίνο που ήδη με ενθουσίασε, με αρρώστησε, με φρικάρισε, με άγχωσε, αλλά τώρα πια είναι ο δικός μου γύρος.. σε μόλις 2 μήνες κατάφερα να "δαμάσω" (κάπως)  το... θεριό και είναι η ώρα μου να σηκώσω κεφάλι ;)

Be aware... my new chapter is about to begin ;) ..it would be much more excited! Promise :)

ΥΓ. Ξέρω.. νιώθω ότι πολλοί περιμένετε από εμένα το καλύτερο.. αυτό να ξέρετε κάποιες στιγμές με αγχώνει, αλλά με πεισμώνει κιόλας.. ίσως γιατί έτσι σας έχω μάθει… Σημασία έχει πως δεν θα σας απογοητεύσω ούτε αυτήν την φορά, γιατί πολύ απλά τα ίδια και περισσότερα περιμένω και γω από τον εαυτό μου!

original image location: http://www.trekearth.com

Κυριακή 22 Ιουλίου 2012

Το... νησί με τα... αρχεία!

Έχω παρατηρήσει ότι από τότε που έφυγα από Ελλάδα, οι σκέψεις μου έχουν γίνει εντονότερες και ίσως πιο "βαθιές".. πέραν του προφανούς (χτίσε τη νέα σου ζωή, πέτυχε στην δουλειά σου, χαμογέλα), έχω πιάσει πολύ τον εαυτό μου να σκέφτεται άτομα, ανθρώπους που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο άφησαν ένα στίγμα τους, ή ίσως ήθελα εγώ να αφήσουν, αλλά ατυχήσαμε... νομίζω ότι περνάω μια εποχή αυτοκριτικής και ανασκόπησης... αν και το reboot μου δεν είναι μακριά, έχει ίσως ήδη αρχίσει και θα μείνουν μόνο όσα "αρχεία" βάλω στο back up μου..

Κάθε άνθρωπος που πέρασε από τη ζωή μου, μάλλον που έβαλα στην ζωή μου είναι ένα "αρχείο", κάποιοι ίσως να είναι ολόκληροι φάκελοι... κάποιοι είναι τόσο μικροί που δεν ασχολείσαι καν μαζί τους.. κάποιοι έχουν φωτογραφίες, αισθήματα, εμπειρίες, αναμνήσεις.. όλοι έπαιξαν τον ρόλο τους στο πάζλ που λέγεται Νίκη.. καλώς ή κακώς..

Πριν κάνω το reboot μου, θυμήθηκα, συγκινήθηκα, χάρηκα, νεύριασα (γκουχ γκουχ).. λίγο πολύ ό,τι έκανα και στη ζωή μου.. προσπάθησα να καταλάβω τις επιλογές που έχω κάνει στους ανθρώπους που στάθηκαν δίπλα μου, φίλους που άφησα, έρωτες που "σκότωσα", άνθρωποι που με πρόδωσαν, χείλια που χαμογελάσαμε παρέα, αγκαλιές που κούρνιασα, ποτήρια που τσούγκρισα, μάτια που δάκρυσαν και άλλα τόσα... νόμιζα είχα καταλάβει.. τελικά τώρα που γράφω, νομίζω πως πάλι δεν τα κατάφερα... κατάφερα όμως να καταλάβω εμένα, γιατί έχω γίνει έτσι και αν μου αρέσει αυτό... προφανώς και δεν τα κάνω όλα τέλεια (καλά τα κάνω, αλλά ας σου χρυσώσω το χάπι), αλλά έχω φτιάξει το τρόπο σκέψης μου έτσι ώστε να ευχαριστεί εμένα... είμαι σκληρή με τους ανθρώπους και απαιτητική (χθες το χάραμα αρκετά χιλιόμετρα μακριά μου, ένας άνθρωπος με κατάλαβε ακριβώς, τελικά δεν είναι απαίτηση, αλλά μια "ανάγκη" δική μου)... λίγο πολύ και εσύ "περιμένεις" από τους ανθρώπους που έχεις ψηλά να σου φερθούν ανάλογα, έτσι δεν είναι?

Αν δεν σου φερθούν όπως περιμένεις, συνήθως ή περιμένεις πααααάρα πολύ ή απλά λάθος πράγματα (άμα δεν ήταν χρυσό μου έτσι όλοι θα χαμε τύχει το Τζόκερ ως τώρα!).. άτομα σαν και του λόγου μου ίσως ενθουσιάζονται  πολύ εύκολα (φαινομενικά), δένονται εύκολα (φαινομενικά), όμως για να καταφέρεις το δέσιμο, ίσως χρειαστεί να το ψάξεις πιο πολύ από την χαμένη Ατλαντίδα.. κάθε θησαυρός (ψωνάρααααααα) όμως δεν θέλει και ψάξιμο μέσα από χάρτες και μυστικά περάσματα?! ...πρόσεχε! Μπορεί στα χέρια σου (ή και μου) ο θησαυρός να γίνει άνθρακας!

Όταν όμως καταφέρεις να πας στο νησί.. (η μάνα σου, εγώ και συ?!... ουπς! παρασύρθηκα :Ρ ) αράζεις και απολαμβάνεις το τοπίο... το εξερευνείς ώστε να το μάθεις και να το αγαπήσεις.. ή το φροντίζεις/ αναπτύσσεις για να κάνεις την ζωή σου εκεί ακόμη ομορφότερη? ιδού η απορία...  η απάντηση δική σου πάντα.. απλά να ξέρεις... κακιά δεν είμαι, ο Willy Wonka φταίει.. τύπωσε λίιιιγα χρυσά εισιτήρια διαρκείας στο νησί μου!.. sorry mate! :)

original image location: http://wallpapers.pixxp.com

Τρίτη 17 Ιουλίου 2012

Σκόρπιες Σκέψεις...

..τις τελευταίες μέρες όλα κυλούν τόσο γρήγορα που δεν έχω καν χρόνο να τα σκεφτώ, θέλω πολύ να γράψω κάτι, να μοιραστώ τις σκέψεις μου αλλά μόλις ξεκινώ να το γράφω, το αφήνω έτσι... οι σκέψεις μου είναι σκόρπιες, το μυαλό μου ταξιδεύει και τολμώ να πω πως δεν έχω συνειδητοποιήσει τι μου έχει συμβεί... 

Αποφάσισα λοιπόν να μοιραστώ το χάος του μυαλού μου ακριβώς έτσι όπως είναι... 

Χαίρομαι πολύ που εξελίσσομαι αλλά πλέον δεν στεναχωριέμαι καθόλου για όσους έχουν βαλτώσει.. ο καθένας κάνει τις επιλογές του άλλωστε...

Η απουσία δικών μου ανθρώπων που είναι ακόμη πιο έντονη, αλλά πλέον έχω καταλάβει ποιοι είναι αυτοί και χαίρομαι τόσο... τα άτομα που δεν αξίζουν πλέον τα έχω απωθήσει από το είναι.. αν δεν μπαίνω στον κόπο να σου πω ούτε καλημέρα, νομίζω δεν χρειάζεται να περιμένεις κάτι παραπάνω από εμένα... δεν στεναχωριέμαι πλέον που χαθήκαμε, ίσα ίσα το χαίρομαι...

Έχω αρχίσει να γίνομαι πάλι "σκληρή" με τους ανθρώπους.. αυτό δεν ξέρω αν είναι κακό, βασικά δεν ξέρω αν είναι η σωστή λέξη... απλά πλέον τα στάνταρ μου είναι τόσο ψηλά που αν δεν τα καλύπτεις δεν έχει χωροΧρόνο στον κόσμο μου... και θα το καταλάβεις και συ αυτό πως είναι το καλύτερο...

Τολμώ να πω πως γνώρισα δύο ψυχές εδώ στο Λονδινάκι που εκτιμώ πολύ, με κάνουν να χαμογελώ και θα ήθελα πολύ στο τέλος της διαδρομής να θεωρεί ο ένας τον άλλο ΦΙΛΟ! Δύσκολη λέξη, δεν την λέω εύκολα, ιδίως πια, αλλά πιστεύω πως τα άτομα αυτά, το αξίζουν... οπότε για αυτό και μόνο θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό!

Η ζωή μου μπαίνει σε μια τάξη.. κάπως... αλλά τώρα που θα γίνει το reboot, έχω πάλι τόσα να κάνω... από τα πιο πρακτικά όπως το σπίτι, μέχρι τα πιο ασήμαντα όπως ένα φανταστικό ζευγάρι γόβες που είδα τις προάλλες...

Οι γείτονες μου είναι τρελοί! Αυτό στο υπογράφω... η μία ακούει ομιλίες χαράματα και έρχεται να μας κάνει παρατήρηση ενώ κοιμόμαστε... μάλλον μιλάμε στον ύπνο μας ή έχουμε φαντάσματα, δεν εξηγείται.. και η απέναντι νομίζει ότι εργάζεται στην Λυρική και τραγουδάει... δυστυχώς για μας χωρίς μουσική!

Έχω αρχίσει να αγαπώ την βροχή και να απολαμβάνω να περπατώ σε αυτήν... αρνούμαι να ανοίξω την ομπρέλα μου...

Πρέπει να κουρευτώ, μήπως να κάνω τα μαλλιά μου πάλι κόκκινα ή επαναλαμβάνομαι?!

Τους νέους μου στόχους δεν θα σας τους πω, απλά θα σας τους δείξω από κοντά... νομίζω είναι καλύτερα έτσι...
Χθες έμαθα ότι τελικά ο ωροσκόπος μου λέει είναι Ιχθύς και όχι Κριός, δεν κατάλαβα και τι σημαίνει, απλά με διαβεβαίωσαν πως δεν έκλεισα αδίκως την θέση μου στο τρελοκομείο....  

Δοκίμασα sushi... διακωμωδώντας το πείστηκα να δοκιμάσω, δεν το μετανιώνω, απλά επιμένω μια coca cola μετά την θέλει :Ρ

Moυ αρέσει εδώ και χαίρομαι πολύ που έφυγα..

Μου λείπετε... :)

Σάββατο 7 Ιουλίου 2012

A... zoo next to my house!

..καλά ντάξει, υπερβάλω λίγο, δεν είναι και zoo.. zooάκι είναι, άντε καλά! Animal Park..  συγκεκριμένα το Maryon Wilson Animal Park εδώ στο Charlton (είπαμε μένω σύνορα Charlton - Woolwich).. γενικά το Maryon Park το έχω αναφέρει ξανά, αλλά ούτε λόγος για ζωάκια ε? εχμ.. χθες το απόγευμα το ανακάλυψα.. όχι δεν είμαι τεμπέλα ok? απλά είναι μεγάλο και βρε κουτό.. για σένα το κάνω! Αν στα πω όλα με μιας θα βαρεθείς :Ρ



Στην χθεσινή μας βόλτα λοιπόν, παρατήρησα ότι ένα άλλο μονοπάτι λέει "animal park"... μωρέ χαζό είναι? σκέφτηκα.. προχωρήσαμε στο μονοπάτι και αμέσως φάνηκαν τα "κλουβιά".. τελικά άλλος ήταν ο χαζός εδώ... ήταν κλειστό βασικά όταν πήγαμε, οπότε είδαμε τα ζώα πίσω από τους φράχτες και δεν είχε δραστηριότητες (για τα παιδάκια είναι Νίκη!).. αλλά πάλι κάνεις την βόλτα σου ελεύθερα!.. Διαβάζω ότι το πάρκο άνοιξε φέτος στις 26 Μάη και ότι δυστυχώς αντιμετωπίζει θέματα με την χρηματοδότηση του (κρίμα).. Πέρα από το απέραντο πράσινο, οι κάτοικοι του πάρκου είναι μερικά ελάφια, άλογα, κατσικούλες, προβατάκια, κοτούλες, παγόνια, πάπιες, σκίουροι, λαγοί κα. Ενθουσιάστηκα πολύ γιατί σε βήματα αναπνοής έχει σπίτια, είναι προσβάσιμο μέχρι αηδίας.. μου αρέσει πολύ αυτή η κατάσταση..



      

Για κάποιο αδιευκρίνιστο λόγο (δεν θέλω σχόλια επί τούτου) την τιμητική μας την είχαμε στις κατσίκες.. μία μας είχε πάρει κυριολεκτικά από πίσω, ενώ η ασπρόμαυρη που πάσχιζα να βγάλω φωτογραφία μου έκανε τσαλιμάκια... ΠΑΟΚ είναι σίγουρα.. εξάλλου όταν τα πήρα και της φώναξα "Έλα εδώ μωρή ρουφιάνα ΠΑΟΚτσού" μια χαρά έτρεξε κατά πάνω μας...





Ίσως αυτό το πάρκο να μην σου φαίνεται κάτι το ιδιαίτερο, αλλά για μένα είναι! Θα πηγαίνω σε αυτό το κομμάτι πλέον... αν ακόμη δεν σου γεμίζει το μάτι, σκέψου πόσα πάρκα (ούτε καν με ζώα) έχεις στην γειτονιά σου... χμμμ... το φαντάστηκα :)




 

Πέμπτη 5 Ιουλίου 2012

Πρασόρυζο...

..σήμερα η Γηραιά Αλβιώνα μύρισε λίγο πιο οικεία.. μύρισε πρασόρυζο...

Όχι δεν θα το γυρίσω ΚΑΙ γω (γκουχ γκουχ!) σε blog μαγειρικής απλά το πρασόρυζό είναι η σημερινή μου "γέφυρα".. η γέφυρα με τις αναμνήσεις των μεσημεριών στην Θεσσαλονίκη που το χλαπάκιαζα (α! η αλήθεια να λέγεται), την οικογένεια μου και όλα όσα έχω αφήσει πίσω.. 

Αμάν βρε συ Νίκη, όλα αυτά το πρασόρυζο?! Και όμως.. κάποιες γεύσεις και μυρωδιές τις έχουμε συνδέσει με ανθρώπους, αισθήματα και καταστάσεις.. έτσι για μένα το πρασόρυζο ως ένα από τα πιο αγαπημένα φαγητά που φτιάχνει η μητέρα μου (δεν μου έχει μαγειρέψει κανείς άλλος ποτέ, οπότε είναι το φαγητό της μαμάς μου! τέλος!) με φέρνει λιιιίγο πιο κοντά τους.. Η μυρωδιά μου έφερε στο νου τα μεσημέρια γύρω από το τραπέζι και ό,τι συνόδευε εκείνες τις στιγμές...

Το περίεργο της υπόθεσης είναι πως δεν έφυγα τώρα από το σπίτι μου αλλά πριν 4 χρόνια περίπου, αλλά τώρα που είμαι τόσα χιλιόμετρα μακριά όλα είναι πιο έντονα.. ό,τι μου θυμίζει το σπίτι και τους δικούς μου ανθρώπους, είναι ακόμη πιο ωραίο! Ο,τιδήποτε το ελληνικό με κάνει να χαμογελώ, ακόμη και αν ποτέ δεν μου άρεσε πριν.. μάλλον θα φταίει που είμαι σε περίοδο προσαρμογής.. ή θα είμαι έτσι πλέον?!.. για να δούμε... Aφού φτάσαμε στο σημείο να αφιερώνω post στην κυρά Μαρία, δεν μας/ σας βλέπω καλά... :Ρ

Πάω να κόψω λίγη φέτα, να φάω το πρασόρυζο μου με την ησυχία μου... Ορίστε μας!

ΥΓ. Ρε μάνα μαζί με τα postan δεν στέλνεις και κανά τάπερ?!.. just kidding :P

Δευτέρα 2 Ιουλίου 2012

Cyta και τα νεύρα μου στην... τσίτα!


..Νωρίτερα σήμερα πληροφορήθηκα μέσω πιο-εξοργισμένων- και- ειρωνικών-πεθαίνεις σχολίων ότι η αγαπητή (Μπα!) Cyta ζητάει 25 ολάκερα ευρώ για να κάνεις αίτηση για μια θέση εργασίας.. κάτι σαν το δημόσιο... παράβολο και τσι... δεν το πίστεψα στην αρχή μέχρι που το είδα στο site τους...

Να προσπαθήσω να καταλάβω ότι σε έχουν "πρήξει" τόσοι που ζητάνε δουλειά πλέον με την οικονομική κρίση... αλλά με ποιο σκεπτικό θα τους χρεώνεις κιόλας?! Ίσα ίσα, θα έχεις τόσες αιτήσεις που θα βρεις πολύ αξίολογο προσωπικό σε τιμή.. ευκαιρίας! Απαγορευτικό μπορεί να μην είναι για εσάς, για κάποιους όμως είναι.. από πότε δηλαδή η όρεξη και η ανάγκη για δουλειά μετριέται στο αν θα δώσεις 25 ευρώ για την αίτηση σου?! Δεν το καταλαβαίνω ειλικρινά.. Αισθάνομαι ότι απλά μας/ σας κοροϊδεύουν και παίζουν με την ανάγκη μας για επιβίωση.. Όσο και αν πήγε η εταιρία μετά να τα μπαλώσει λέγοντας πως το ποσό θα επιστραφεί, κάτι τέτοιο δεν γράφεται στην επίσημη σελίδα.. Άμα είναι να πληρώσουμε πάμε και αλλού καλέ, σε σας θα ερχόμασταν?!.. να είμαστε και λίγο σοβαροί.. Μετά την οικονομική κατρακύλα, ήρθε και η κοινωνική δυστυχώς... λυπάμαι πολύ.. δεν θα πάρουμε! Δεν ξέρω τι θέλατε να καταφέρετε με αυτό αλλά σε τόσο δύσκολες εποχές για την αγορά, μάλλον καταφέρατε τα ελληνικά νοικοκυριά να μην σας προτιμήσουν..

Θυμίστε μου αύριο να πάρω τηλέφωνο τα recruitment agencies που μιλάω εδώ.. όχι τίποτα με τόσες αιτήσεις και τα σχετικά θα πρέπει να πουλήσω το κορμί μου :Ρ
 
Άιντε να σοβαρευόμαστε λέω εγώ...

Κυριακή 1 Ιουλίου 2012

Τυραννιέμαι! (..όχι εγώ καλέ, η Βίσση!)

..μιας που και πάλι βρυκολακιάζω, είπα να ακούσω μουσικούλα.. και πέφτει το μάτι μου στο νέο video clip της Άννας Βίσση (παιδική μου αγάπη) με τον τίτλο "Τυραννιέμαι".. ντάξει, θα μας κάνει σκατά την ψυχολογία σκέφτηκα αλλά παρά ταύτα το πάτησα το ρημάδι το "play"... ευτυχώς θα πω...

..το τραγουδάκι αν και με στίχο "βαρύ", της κλάψας και του στεναγμού, είναι χορευτικό popάκι (κάτι μου θυμίζει από τα παλιά) και το video clip... ΑΠΟΛΑΥΣΤΙΚΟΤΑΤΟ! Δεν συνηθίζω να ασχολούμαι με video clip αλλά η μούρλα, η "ο,τι να ναι" κατάσταση και η χαζομάρα του μου έφτιαξαν το κέφι! Τραγελαφικό το πένθος της κομμώτριας Άννας για τον Τότσικα (έλεος, δεν μπόρεσαν να βάλουν κανένα άλλον?!).. Δεν θα σταθώ στην ηλικία της τραγουδίστριας για να κάνει κάτι τέτοιο, στην ποιότητα του τραγουδιού κτλ... δεν με νοιάζουν.. αυτό που έχει σημασία είναι ότι το τραγουδάκι μου κόλλησε και είναι περασμένες 4....

Τυραννιέεεεεεεεεμαιιιιιιι... με έχει η αγάπη κουρελιάσει... δεν αντέχωωωωωωωωωωω...
τριαλαλί τριαλαλό :)

Have fun.. και χαμογελάστε λέμε ;)

Άννα Βίσση - Τυραννιέμαι (official video clip)

ΥΓ. θέλω αυτό που φοράει η Άννα όταν βγαίνει από το κομμωτήριο... (μη βαράτε!)