Το... νησί με τα... αρχεία!

Έχω παρατηρήσει ότι από τότε που έφυγα από Ελλάδα, οι σκέψεις μου έχουν γίνει εντονότερες και ίσως πιο "βαθιές".. πέραν του προφανούς (χτίσε τη νέα σου ζωή, πέτυχε στην δουλειά σου, χαμογέλα), έχω πιάσει πολύ τον εαυτό μου να σκέφτεται άτομα, ανθρώπους που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο άφησαν ένα στίγμα τους, ή ίσως ήθελα εγώ να αφήσουν, αλλά ατυχήσαμε... νομίζω ότι περνάω μια εποχή αυτοκριτικής και ανασκόπησης... αν και το reboot μου δεν είναι μακριά, έχει ίσως ήδη αρχίσει και θα μείνουν μόνο όσα "αρχεία" βάλω στο back up μου..

Κάθε άνθρωπος που πέρασε από τη ζωή μου, μάλλον που έβαλα στην ζωή μου είναι ένα "αρχείο", κάποιοι ίσως να είναι ολόκληροι φάκελοι... κάποιοι είναι τόσο μικροί που δεν ασχολείσαι καν μαζί τους.. κάποιοι έχουν φωτογραφίες, αισθήματα, εμπειρίες, αναμνήσεις.. όλοι έπαιξαν τον ρόλο τους στο πάζλ που λέγεται Νίκη.. καλώς ή κακώς..

Πριν κάνω το reboot μου, θυμήθηκα, συγκινήθηκα, χάρηκα, νεύριασα (γκουχ γκουχ).. λίγο πολύ ό,τι έκανα και στη ζωή μου.. προσπάθησα να καταλάβω τις επιλογές που έχω κάνει στους ανθρώπους που στάθηκαν δίπλα μου, φίλους που άφησα, έρωτες που "σκότωσα", άνθρωποι που με πρόδωσαν, χείλια που χαμογελάσαμε παρέα, αγκαλιές που κούρνιασα, ποτήρια που τσούγκρισα, μάτια που δάκρυσαν και άλλα τόσα... νόμιζα είχα καταλάβει.. τελικά τώρα που γράφω, νομίζω πως πάλι δεν τα κατάφερα... κατάφερα όμως να καταλάβω εμένα, γιατί έχω γίνει έτσι και αν μου αρέσει αυτό... προφανώς και δεν τα κάνω όλα τέλεια (καλά τα κάνω, αλλά ας σου χρυσώσω το χάπι), αλλά έχω φτιάξει το τρόπο σκέψης μου έτσι ώστε να ευχαριστεί εμένα... είμαι σκληρή με τους ανθρώπους και απαιτητική (χθες το χάραμα αρκετά χιλιόμετρα μακριά μου, ένας άνθρωπος με κατάλαβε ακριβώς, τελικά δεν είναι απαίτηση, αλλά μια "ανάγκη" δική μου)... λίγο πολύ και εσύ "περιμένεις" από τους ανθρώπους που έχεις ψηλά να σου φερθούν ανάλογα, έτσι δεν είναι?

Αν δεν σου φερθούν όπως περιμένεις, συνήθως ή περιμένεις πααααάρα πολύ ή απλά λάθος πράγματα (άμα δεν ήταν χρυσό μου έτσι όλοι θα χαμε τύχει το Τζόκερ ως τώρα!).. άτομα σαν και του λόγου μου ίσως ενθουσιάζονται  πολύ εύκολα (φαινομενικά), δένονται εύκολα (φαινομενικά), όμως για να καταφέρεις το δέσιμο, ίσως χρειαστεί να το ψάξεις πιο πολύ από την χαμένη Ατλαντίδα.. κάθε θησαυρός (ψωνάρααααααα) όμως δεν θέλει και ψάξιμο μέσα από χάρτες και μυστικά περάσματα?! ...πρόσεχε! Μπορεί στα χέρια σου (ή και μου) ο θησαυρός να γίνει άνθρακας!

Όταν όμως καταφέρεις να πας στο νησί.. (η μάνα σου, εγώ και συ?!... ουπς! παρασύρθηκα :Ρ ) αράζεις και απολαμβάνεις το τοπίο... το εξερευνείς ώστε να το μάθεις και να το αγαπήσεις.. ή το φροντίζεις/ αναπτύσσεις για να κάνεις την ζωή σου εκεί ακόμη ομορφότερη? ιδού η απορία...  η απάντηση δική σου πάντα.. απλά να ξέρεις... κακιά δεν είμαι, ο Willy Wonka φταίει.. τύπωσε λίιιιγα χρυσά εισιτήρια διαρκείας στο νησί μου!.. sorry mate! :)

original image location: http://wallpapers.pixxp.com