Τρίτη 17 Ιουλίου 2012

Σκόρπιες Σκέψεις...

..τις τελευταίες μέρες όλα κυλούν τόσο γρήγορα που δεν έχω καν χρόνο να τα σκεφτώ, θέλω πολύ να γράψω κάτι, να μοιραστώ τις σκέψεις μου αλλά μόλις ξεκινώ να το γράφω, το αφήνω έτσι... οι σκέψεις μου είναι σκόρπιες, το μυαλό μου ταξιδεύει και τολμώ να πω πως δεν έχω συνειδητοποιήσει τι μου έχει συμβεί... 

Αποφάσισα λοιπόν να μοιραστώ το χάος του μυαλού μου ακριβώς έτσι όπως είναι... 

Χαίρομαι πολύ που εξελίσσομαι αλλά πλέον δεν στεναχωριέμαι καθόλου για όσους έχουν βαλτώσει.. ο καθένας κάνει τις επιλογές του άλλωστε...

Η απουσία δικών μου ανθρώπων που είναι ακόμη πιο έντονη, αλλά πλέον έχω καταλάβει ποιοι είναι αυτοί και χαίρομαι τόσο... τα άτομα που δεν αξίζουν πλέον τα έχω απωθήσει από το είναι.. αν δεν μπαίνω στον κόπο να σου πω ούτε καλημέρα, νομίζω δεν χρειάζεται να περιμένεις κάτι παραπάνω από εμένα... δεν στεναχωριέμαι πλέον που χαθήκαμε, ίσα ίσα το χαίρομαι...

Έχω αρχίσει να γίνομαι πάλι "σκληρή" με τους ανθρώπους.. αυτό δεν ξέρω αν είναι κακό, βασικά δεν ξέρω αν είναι η σωστή λέξη... απλά πλέον τα στάνταρ μου είναι τόσο ψηλά που αν δεν τα καλύπτεις δεν έχει χωροΧρόνο στον κόσμο μου... και θα το καταλάβεις και συ αυτό πως είναι το καλύτερο...

Τολμώ να πω πως γνώρισα δύο ψυχές εδώ στο Λονδινάκι που εκτιμώ πολύ, με κάνουν να χαμογελώ και θα ήθελα πολύ στο τέλος της διαδρομής να θεωρεί ο ένας τον άλλο ΦΙΛΟ! Δύσκολη λέξη, δεν την λέω εύκολα, ιδίως πια, αλλά πιστεύω πως τα άτομα αυτά, το αξίζουν... οπότε για αυτό και μόνο θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό!

Η ζωή μου μπαίνει σε μια τάξη.. κάπως... αλλά τώρα που θα γίνει το reboot, έχω πάλι τόσα να κάνω... από τα πιο πρακτικά όπως το σπίτι, μέχρι τα πιο ασήμαντα όπως ένα φανταστικό ζευγάρι γόβες που είδα τις προάλλες...

Οι γείτονες μου είναι τρελοί! Αυτό στο υπογράφω... η μία ακούει ομιλίες χαράματα και έρχεται να μας κάνει παρατήρηση ενώ κοιμόμαστε... μάλλον μιλάμε στον ύπνο μας ή έχουμε φαντάσματα, δεν εξηγείται.. και η απέναντι νομίζει ότι εργάζεται στην Λυρική και τραγουδάει... δυστυχώς για μας χωρίς μουσική!

Έχω αρχίσει να αγαπώ την βροχή και να απολαμβάνω να περπατώ σε αυτήν... αρνούμαι να ανοίξω την ομπρέλα μου...

Πρέπει να κουρευτώ, μήπως να κάνω τα μαλλιά μου πάλι κόκκινα ή επαναλαμβάνομαι?!

Τους νέους μου στόχους δεν θα σας τους πω, απλά θα σας τους δείξω από κοντά... νομίζω είναι καλύτερα έτσι...
Χθες έμαθα ότι τελικά ο ωροσκόπος μου λέει είναι Ιχθύς και όχι Κριός, δεν κατάλαβα και τι σημαίνει, απλά με διαβεβαίωσαν πως δεν έκλεισα αδίκως την θέση μου στο τρελοκομείο....  

Δοκίμασα sushi... διακωμωδώντας το πείστηκα να δοκιμάσω, δεν το μετανιώνω, απλά επιμένω μια coca cola μετά την θέλει :Ρ

Moυ αρέσει εδώ και χαίρομαι πολύ που έφυγα..

Μου λείπετε... :)

5 σχόλια:

  1. Πολυ ομορφα,αστεια,σκληρα,αληθεινα αυτα που γραφεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τα 9 και 1 Χαίρομαι....της Νάσιας
    Χαιρομαι που έχεις αρχίσει να βρήσκεις τη Νίκη. Χαίρομαι που έχεις αρχίσει να απολαμβάνεις τη ζωή στο Λονδίνο.
    Χαίρομαι που βάζεις στόχους στη ζωή σου και καταφέρνεις να πετύχεις πράγματα.
    Χαίρομαι που ξέρεις τι θες και τι όχι απο τη ζωή και τους γύρω σου.
    Χαίρομαι που έχεις ανανεωθεί.
    Χαίρομαι που βάζεις τη ζωή σου σε τάξη.
    Χαίρομαι που δοκιμάζεις καινούργια πράγματα και γεύσεις.
    Χαίρομαι που έχει ταιριάξει με τους γείτονές σου (τρελοκομείο εσύ, για το τρελοκομείο αυτοί.... πήγες και δέσατε, κατα το ήρθε κι έδεσε) :P
    Χαιρομαι που έκανες καινούργιους φίλους, τους οποίους θεωρείς αξιόλογα άτομα.
    και το 1
    Δεν μπορώ να πω ακόμα οτι χαίρομαι που έφυγες και ας ξέρω οτι είναι για το καλό σου, και οτι ήταν οτι καλύτερο μπορούσες να κάνεις τη δεδομένη χρονική στιγμή (για την κατάσταση της Ελλάδας).....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. φιλεναδίτσα μου :))))

      πολύ με συγκινεί το μήνυμα σου :)
      μαάρι να ήταν αλλιώς τα πράγματα πίσω και να μπορούσα να μείνω, αλλά θυμάσαι τέτοιο καιρό τι συζητούσαμε...

      εμείς οι 2 έχουμε μάθει να ζούμε μακριά ή μία από την άλλη αλλά πάντα είμαστε "κοντά".. αυτό είναι το δικό μου ΧΑΙΡΟΜΑΙ :)
      α! και σε πεθύμησα, αλλά είναι το μόνο καλοκαίρι που δενβ θα σε δω...

      Διαγραφή
  3. Μα ειδες, αυτα τα υψηλα στανταρ ξεχωριζουν την πχοιοτητα απο τις μαζες... χαχαχα! Μπορει να μην εχεις συνηθισει να ειναι ολα τοσο σκορπια και να συμβαινουν ολα μαζι στο μυαλο σου, αλλα αν δουλευεις και ζεις μεσα στο Λονδινο αυτο σου γινεται συνηθεια!
    Η αποσταση μπορει να κανει την απουσια καποιων ανθρωπων απο τη ζωη σου πιο εντονη, αλλα με καποιο παραξενο τροπο, ταυτοχρονα, κανει την παρουσια τους στην καρδια σου επισης πιο εντονη. Ναι, ξερω, δυσκολο να βγαλει νοημα, αλλα... αμα το νιωσεις θα το 'πιασεις'
    Το πιο σημαντικο απ'ολα ειναι οτι το Λονδινο 'σου παει' ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Για να δω τι θα πεις... :Ρ