..μεγάλωσα σε μια κοινωνία γεμάτη αισιοδοξία, ελπίδα, χαμόγελα γεμάτη όνειρα και ζω πλέον σε μια μίζερη κοινωνία που δεν την αντέχω! ..από μικρή θυμάμαι να ακούω τα όνειρα των γονιών μου, των φίλων, όσο "τρελά" και αν ήταν με έκαναν να χαμογελώ και να ελπίζω και να χτίζω και γω τα δικά μου όνειρα... κάποια από αυτά ομολογώ πως εκπληρώθηκαν! ..κάποια άλλα όμως μου τα σκότωσαν!
Τα όνειρα μου σκοτώθηκαν από αυτούς που σκότωσαν τα όνειρα σχεδόν όλων των Ελλήνων... Τα σκότωσαν αυτοί που έκαναν τον Έλληνα μίζερο, γεμάτο ανασφάλειες, πίκρα και φόβο... Ο φόβος εγκαταστάθηκε για τα καλά στο μυαλό μας, δηλητηριάζει την καθημερινότητα μας και έχει αλλάξει την ζωή μας, τις συνήθειες μας και τις προτεραιότητές τους. Η αγωνία της επιβίωσης έχει μετατραπεί για πολλούς από εμάς σε πραγματικό εφιάλτη!
Δεν αντέχω να βλέπω τον περήφανο κατά τα άλλα ελληνικό λαό να μετράει και να ξαναμετράει τα σεντς για να πάρει ένα πακέτο μακαρόνια για να φάει η οικογένεια του! Δεν αντέχω να βλέπω κόσμο να κλαίει που δεν έχει να πληρώσει το ρεύμα του, ακόμη και να αυτοκτονεί! Δεν αντέχω να ακούω τους γονείς μας που ήρθε η ώρα να βγουν στην σύνταξη μετά από τόσο κόπο ζωής και να μην ξέρουν τι σύνταξη και αν θα πάρουν τελικά! Όταν πλέον νατί για Ζωή, μιλάς για Επιβιώση προφανώς και δεν έχεις χώρο για όνειρα ε? Δεν λέω πως οι πολιτικοί μας από μόνοι τους τα έκαναν αυτά και ούτε πως έγιναν από τη μια μέρα στην άλλη.. ας μην ξεχνάμε ότι εμείς (ή κάποιοι από εμάς) τους ψηφίσαμε... προφανώς και δεν ξέραμε ή δεν καταλάβαμε, όμως αυτό είναι ένα άλλο κομμάτι στο σημερινό τραγικό παζλ...
Αυτό που ζητώ ως ενεργό κομμάτι της νεολαίας αυτού του τόπου είναι να μας αφήσετε να μείνουμε στην χώρα μας και να δημιουργήσουμε! Κύριοι Κύριοι υπουργοί καλές οι καρέκλες σας, αλλά τα όνειρα μας έχουν μεγαλύτερη αξία... αφήστε μας να ονειρευτούμε και να ελπίζουμε... Κύριε Πρωθυπουργέ (όποιο και αν είναι το όνομα σου τελικά) γιατί κούρεψες τα όνειρα μας?!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να δω τι θα πεις... :Ρ