Υπομονή λέμε!

Μια κινέζικη (νομίζω) παροιμία λέει: "Τι δίνει ο Θεός σε αυτούς που κάνουν υπομονή???? Κι άλλη υπομονή!!!!" ....το πιασες έτσι? :)

Από μικρό το σκασμένο ήμουν ανυπόμονο, φταίει το ζώδιο μου? φταίει η ονειροπόλα φύση μου? Δεν ξέρω... από μικρό πάντως ανυπομονούσα πάντοτε και για κάτι.. πότε θα πάμε την ημερήσια εκδρομή που μας είχαν πει, για τα γενέθλια μου, για το τέλος της σχολικής χρονιάς.... για όλα! και πάντα στο μυαλό μου φυσικά έκανα διάφορα σενάρια για το καθετί για το οποίο ανυπομονούσα! Ακόμη είμαι ανυπόμονη, μη νομίζεις ότι άλλαξα! Απλά τώρα ίσως ανυπομονώ και για πιο ουσιώδη πράματα, όπως πχ να διαπρέψω στην δουλειά μου, για την σχέση μου κτλ.

Ντάξει θα μου πεις πρέπει πάντα να κάνεις υπομονή.. ναι άλλα πόση? Μην φτάσουμε και στα άκρα της γαϊδουρινής ε! Αυτοί που κάνουν γαϊδουρινή υπομονή, φοβούνται να πάρουν ρίσκο, και η ζωή θέλει ρίσκο.. να πιάσεις τον ταύρο από τα κέρατα και να το παλέψεις! Ντάξει ίσως κάποιες φορές δεν έχεις άλλη επιλογή, να είσαι τόσο στριμωγμένος σε μια κατάσταση που να μην έχεις περιθώρια επιλογής.. μάλλον παίζει και αυτό! Το θέμα όμως είναι ότι έτσι καταπιέζεσαι και άμα αντιδράσεις... θα τρέξουμε όλοι να κρυφτούμε!  Για μένα, η υπομονή γενικά είναι αρετή και όπλο όμως η γαϊδουρινή είναι αρρώστια....

έμαθα να κάνω υπομονή πλέον...αλλά με μέτρο... εξάλλου πάντα μπορώ να μιλάω για τα Χριστούγεννα από τον Αύγουστο και πάντα τα Χριστούγεννα θα ρθούν, που θα πάει? :)

και μην ξεχνάς... η υπομονή είναι πίκρα, αλλά ο καρπός της είναι γλυκός ;)

Εγώ τώρα έκανα διακοπές????

...Χθες ήταν η πρώτη μέρα στην δουλειά, καθόλου χαλαρή και με καθόλου όρεξη....
Όλοι κλασικά ρωτάνε "Που πήγες?", "Πως πέρασες?".......

Χάλια! με λίγες καλές στιγμές θα έλεγα, μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού και περισσεύουν κιόλα! Είδα φίλους που ήθελα να δω, άλλοι δεν μπόρεσαν (all time classic), άλλοι το ξέχασαν κτλ κτλ... δεν θα σταθώ εκεί, εξάλλου πάντα όλοι θέλουν να σε δουν, να πιουν ένα καφέ μαζί σου, γιατί τους έλειψες, αλλά στην πράξη πάντα είναι αλλιώς...

Τι φανταστικό συνέβη όσο ήμουν "διακοπές"... δεν είχαμε πωλήτρια στο μαγαζί,. χάλασε το αμάξι μου, αρρώστησε η μαμά μου.... ε νισάφι! Θα χρειαστώ αναρρωτική να ηρεμήσω... έυτυχως δεν έχω φρικάρει... ακόμη!

Τελικά είναι γεγονός.. όταν θες κάτι πολύ.... άστο ξέχνατο!... θα πάει...μαμιώντας!

Τολμάς να.... πας διακοπές????

Το ότι η χώρα μας διανύει την χειρότερη ίσως περίοδό της , το ξέρεις? το ξέρεις!

Το τι είναι η Οικονομική Κρίση, το ξέρεις? το ξέρεις!

Το ότι οι διπλανοί σου δεν έχουν (ίσως) να φάνε, το ξέρεις? το ξέρεις!

Ε τότε βρε ρεμάλι.... ΠΩΣ ΤΟΛΜΑΣ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ???????

Ενώ καθημερινά ακούμε για νέα μέτρα, οι απολύσεις πέφτουν βροχή...οι φόροι ΝΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ (μετά συγχωρήσεως) και εσύ πας διακοπές χρυσό μου? Τι? θα πας στο χωρίο? Χα! Άρα έχεις εξοχικό σπίτι ε? Ντροπή σου! Εδώ δεν έχουμε να φάμε, δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει και εσύ και δεύτερο σπίτι? Ποιος είσαι ρε φίλε? Ο Ωνάσης?!?

Αξιώνεις να μην κόψεις τις διακοπές σου, ούτε καν στο μισό (δεν φτάνει που πας δηλαδή) και μας πετάς στην μούρη ότι έχεις και εξοχικό?  θα πας διακοπές τσάμπα ε? Θα πας όμως... αυτό μετράει... Κουτσά στραβά, θα πας στο πατρικό σου στο χωριό (το εξοχικό που λέγαμε?) ή να ζητήσεις από τη Φωφώκα, τη διπλανή σου από το νηπιαγωγείο ντε? που είναι απο την χαλκιδική? να σε φιλοξενήσει και θα την βγάλεις ζάχαρη.... τι δείχνει αυτό???? … ότι δεν υπάρχει καμία κρίση και ότι "δόξα το Θεό, καλά περνάμε". 

Τι έχεις αρχίσει λοιπόν την κλάψα και λες και λες αφού… πας διακοπές (έστω και τζάμπα)? Η Τρόικα ρε αχάριστε, που σε αγaπάει και σε στηρίζει και τόοοοοοοσο πολύ σε βοηθάει, επιβάλει μια ήσυχη ζωή...μην σου πω ασκητική και όχι ΔΙΑΚΟΠΕΣ! πωπω! όσο μου το λες τόσο με συγχύζεις... Θα σου κόψουν τελείως το επίδομα (ναι και τα 200 ευρώ) για να στρώσεις χαρακτήρα..... Αχάριστε τεμπέλη Έλληνα!

Ο νέος καταδότης της οικονομικής κρίσης δεν κοιτάει αν έχεις ραδιόφωνο... αλλά αν θα πας διακοπές... και αν σε καταλάβει.... ΤΗΝ ΕΚΑΤΣΕΣ! (να θυμηθώ να μην βάλω status στο facebook ότι πάω διακοπές στους γονείς μου)

Μέρφυ.... έλεος όμως!?!?!

Έχεις παρατηρήσει ότι όταν βιάζεσαι, όταν θες κάτι να γίνει ΠΟΛΥ.. ΟΛΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΑΝΕ ΣΤΡΑΒΑ???? πάντα έτσι δεν γίνεται???

Δηλαδή ρε συ Μέρφυ, δεν με λυπάσαι? Φεύγω ΕΠΙΥΕΛΟΥΣ διακοπές τη Παρασκευή και όλα πάνε στραβά στην δουλειά αυτή την εβδομάδα.. σήμερα ιδίως με πάει....Σιχτίρια! Το μόνο διάλλειμα από το πρωί είναι αυτό, να πω τον πόνο, να ξεθυμάνω, μπας και ξορκίσω το κακό....

Τι λέει λοιπό ο κύριος Μέρφυ????? Βασική αρχή.....

Αν κάτι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει

ουσιαστικά....

Κάθε λύση, γεννάει ένα καινούριο πρόβλημα (εμ τι νόμιζες?! Άρα τζάμπα τρέχεις!) και εννοείται πως... Είναι αδύνατον να προφυλάξεις κάτι από τη βλακεία, διότι οι βλάκες είναι ικανότατοι (σας έχω πει ότι είμαι αλλεργική στην βλακεία ε?)...

Γενικά είναι απάλευτα εκεί έξω, οπότε.... 

Χαμογέλα βρε κουτοοοοο :) ...Ούτως η άλλως το αύριο θα είναι χειρότερο..... Αν αισθάνεσαι καλά , μην ανησυχείς...Θα περάσει! Χα! :)

Απλά αφήστε με να πάω διακοπές λέμε!

...Χαχαϊας...ή άνθρωπος?

Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, ρώτησε τον κ.Κ η κορούλα της οικονόμας του, θα φέρονταν τότε πιο καλά στα μικρά ψαράκια; Σίγουρα, αποκρίθηκε εκείνος. Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, θα έχτιζαν για τα μικρά ψαράκια στη θάλασσα τεράστια κλουβιά και θα έβαζαν μέσα διάφορες τροφές, φυτά καθώς και ζωντανά. Θα φρόντιζαν τα κλουβιά να ‘χουν πάντα καθαρό νερό και γενικά θα τα εφοδίαζαν με διάφορες εγκαταστάσεις υγιεινής. Όταν λόγου χάρη ένα ψαράκι τραυμάτιζε την ουρά του, οι καρχαρίες θα του έβαζαν αμέσως έναν επίδεσμο μην τυχόν και ψοφήσει πριν την ώρα του.

Έπειτα, για να μην μελαγχολούν τα ψαράκια, θα οργάνωναν κατά διαστήματα στη θάλασσα μεγάλες γιορτές, γιατί τα κεφάτα ψαράκια είναι πιο νόστιμα από τα θλιμμένα. Τούτα τα μεγάλα κλουβιά θα είχαν βέβαια και τα σχολειά τους. Εκεί τα ψαράκια θα μάθαιναν να κολυμπάνε στο στόμα του καρχαρία. Θα έπρεπε λόγου χάρη να μάθουν γεωγραφία, για να μπορούν να βρίσκουν τους μεγάλους καρχαρίες, όταν αυτοί κάπου τεμπελιάζουν. Βέβαια, το σπουδαιότερο θα ήταν η ηθική διάπλαση των μικρών ψαριών.

Θα τους μάθαιναν ότι για ένα ψαράκι δεν υπάρχει μεγαλύτερη και ωραιότερη αρετή από το να θυσιάζεται πρόθυμα κι ότι τα ψαράκια θα έπρεπε να πιστεύουν τυφλά στους καρχαρίες, προπαντός όταν αυτοί τους λένε ότι θα φροντίσουν για ένα ωραίο μέλλον. Θα έδιναν στα ψαράκια να καταλάβουν πως αυτό το ωραίο μέλλον τότε μόνο θα είναι εξασφαλισμένο, όταν εκείνα μάθουν να υπακούνε. Τα ψαράκια θα έπρεπε να φυλάγονται από κάθε λογής ταπεινές, εγωιστικές και μαρξιστικές διαθέσεις, κι αν τύχαινε κανένα από δαύτα να φανερώσει τέτοιες αδυναμίες, τα άλλα τα ψαράκια θα έπρεπε να τα αναφέρουν αμέσως στους καρχαρίες.

Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, θα έκαναν βέβαια αναμεταξύ τους και διάφορους πολέμους, για να κυριέψουν ξένα κλουβιά και ξένα ψαράκια. Στους πολέμους αυτούς ο κάθε καρχαρίας θα πολεμούσε με τα δικά του ψαράκια. Θα μάθαιναν τα ψαράκια ότι ανάμεσα σ’ αυτά και τα ψαράκια των άλλων καρχαριών υπάρχει τεράστια διαφορά. Τα ψαράκια θα τους έλεγαν, είναι ως γνωστό βουβά, σωπαίνουν ωστόσο σε ολότελα διαφορετικές γλώσσες, γι’ αυτό και είναι αδύνατο να καταλάβει το ένα τ’ άλλο. Σε κάθε ψαράκι που θα σκότωνε μερικά εχθρικά ψαράκια που σωπαίνουν σ’ άλλη γλώσσα, θα καρφίτσωναν κι από ‘να παράσημο από φύκι και θα του έδιναν τον τίτλο του ήρωα.

Αν βέβαια οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, θα είχαν και τη δική τους τέχνη. Θα είχαν ωραίους πίνακες που θα παράσταιναν τα δόντια των καρχαριών με θαυμάσια χρώματα, και τα στόματά τους θα ήταν σαν τους κήπους της Βαβυλώνας, όπου μπορεί να κάνει κανείς τρελό σεργιάνι. Τα θέατρα στο βυθό θα έδειχναν πως ηρωικά ψαράκια με την μπάντα μπροστά θα ορμούσαν μαγεμένα και νανουρισμένα με τις πιο όμορφες σκέψεις στο στόμα των καρχαριών. Δε θα έλειπε βέβαια και η θρησκεία, αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι. Αυτή θα δίδασκε ότι τα ψάρια μονάχα στην κοιλιά των καρχαριών θα άρχιζαν να γεύονται την αληθινή ζωή.

Εξάλλου, αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, όλα τα ψαράκια δε θα ήταν πια ίσα κι όμοια όπως συμβαίνει σήμερα. Μερικά από δαύτα θ’ αποχτούσαν αξιώματα και θα τα τοποθετούσαν πάνω από τα άλλα ψαράκια. Όσα μάλιστα είναι λίγο πιο μεγάλα θα είχαν το λεύτερο να τρώνε τα πιο μικρά. Αυτό θα ήταν άλλωστε ευχάριστο για τους καρχαρίες, γιατί έτσι εκείνοι δε θα χρειάζονταν πια παρά να καταπίνουν συχνότερα πιο μεγάλες μπουκιές. Και τα πιο μεγάλα ψαράκια, αυτά που θα είχαν τις ψηλές θέσεις, θα φρόντιζαν για την τάξη ανάμεσα στα ψαράκια και θα γίνονταν δάσκαλοι, αξιωματικοί και μηχανικοί στα ψαροκλουβιά. Κοντολογίς, μόνο αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, θα είχαμε πολιτισμό στη θάλασσα…

από τις Ιστορίες του κυρίου Κόινερ, Μπρεχτ

Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι πιστεύω θα είχαν μια πιο όμορφη κοινωνία στην τελική... Στο παραπάνω βέβαια ο Μπρεχτ μας δείχνει την ανθρώπινη κοινωνία μέσα από τον κόσμο τον βυθού...  Βέβαια οι καρχαρίες επιτίθενται για να ζήσουν, να επιβιώσουν... όχι για να κάνουν βίλα στον ύφαλο, ούτε και από αυταρέσκεια.... Τα ψαράκια με τα αξιώματα είναι αυτά που μας κυβερνάνε και μας διοικούν.. έχουν ξεφύγει γιατί δεν υπάρχουν πραγματικοί καρχαρίες εδώ.. παρά μόνο αυτά τα ψαράκια που το παίζουν καρχαρίες και δυστυχώς για αυτούς εμείς είμαστε τα "μικρά ψαράκια" ε... μην το ξεχνάς!

..Υπάρχουν και τα μικρά ψάρια για να τα τρώνε τα μεγαλύτερα... λένε... άρα... χωρίς τα μικρά δεν κάνουν μία.... εκτός αν είναι χορτοφάγοι ;)

..Follow και στα Μούτρα σου!

Έχεις twitter ωρέ??? όοοοοοοοοοοοοχι! Μα που ζεις?????

Αη ξεκουβάλα και φτιάξε ένα! τι Ciao, Ok και Espresso....εδώ μαθαίνεις τα κουστομπολιά της ελληνικής showbiz πιο γρήγορα και άμεσα! Το yupi.gr λέει πλέον αναρτεί θέματα από το twitter και συ βρε ακοινώνητε δεν έχεις? τσ!τσ!τσ! Κατάντια.... :)

Εγώ προσωπικά άμα δεν μάθω πότε πάει να χέσει (μετά συγχωρήσεως) η Ελεονόρα Μελέτη και τι γνώμη έχει ο Θέμης Γεωργαντάς για αυτό που βλέπω στην tv, δεν μπορώ! Άμα δεν αρέσει στον Θέμη αλλάζω κανάλι! Πάω wc μόνο όταν πάει η Ελεονόρα, έχω καλή μέρα μόνο όταν μου την λέει ο Sakis και πάω σε συναυλία μόνο αν μου το πει η Σίσσυ Χρηστίδου..... Για να πάω για ύπνο δε.... άστο! περιμένω καρτερικά ένα καληνύχτα από τον Ηλία Ψινάκη και την ευχή του Ιησού Χριστού! (μη γελάς ρε αντίχριστε! του μιλάω συχνά σε λέω!)

Αγαπητά μέλη της ελληνικής showbiz, επειδή ίσως να ακολουθώ κανα δυο από εσας, δεν σημαίνει ότι σας θαυμάζω κιόλα... απλά με κάνετε και γελάω! άμα ξαναδώ όμως μηνυματάκια που αρχίζουν με "Αγαπητοί μου followers..." θα χεστούμε.... έστω και αν σπάω πλάκα μαζί σου, εσύ να μου φέρεσαι καλύτερα...

Η αντιπαθητική follower σου :)

PS. Πέρα από την πλάκα, υπάρχουν και νορμάλ άνθρωποι στο Timeline (μη βλέπεις εμένα).. στο χέρι σου είναι να τους βρεις ;) 

..Από Δευτέρα?????

"Ρε συυυυυυ! δεν μου κουμπώνει το jean!" 

"Τι δίαιτα θα κάνουμε από Δευτέρα?" 

"Ποια δίαιτα, μωρέεεεε? Aπό αύριο έχει πείνα σου λέω!" 

"Είσαι τρελλλλλλλλλλλήηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηη; Είπαμε. Εγώ δίαιτα μεσοβδόμαδα δεν ξεκινάω...!!!!" 

Είναι μια από τις πιο συχνές μας υποσχέσεις....όλοι δεν το έχουμε πει λίγο πολύ? "Από Δευτέρα θα....." θα κάνουμε δίαιτα (πολύ σύνηθες), θα πάμε γυμναστήριο, θα αλλάξουμε τρόπο ζωής, θα σταματήσουμε να τρώμε πρόχειρα κτλ κτλ κτλ...

  

 Από Δευτέρα θα πάψω να καπνίζω
Θα σταματήσω να πίνω και να βρίζω
Χωρίς εσένα θα πάω παραπέρα
Μα θα τη κάνω την αρχή από ΔευτέραΑπό Δευτέρααααααα…

Ας βάλω το γυαλί μου, ας σοβαρετυώ λοιπόν και ας μιλήσω λίγο σοβάρα.... Στην πράξη λένε οι επιστήμονες ντε όχι εγώ, μόνο και μόνο η φράση "Από Δευτέρα δίαιτα" δείχνει ότι δεν πρόκειται (με την καμία όμως) να πετύχουμε και πολλά... μη σου πω και τίποτα....! Γιατί? μα είναι απλό...Στα θέματα δίαιτας (είναι αυτοπειθαρχία πως να το κάνουμε?), η ψυχολογία μας συνήθως ακολουθεί την λογική "ή όλα ή τίποτα"...ε?  Έτσι ξεκινάμε τις όποιες αλλαγές στην ζωή μας, συνήθως ριζικές, έχοντας όχι μόνο θέσει αρχή (την Δευτέρα φυσικά), αλλά και τέλος: «θα χάσω 10 κιλά σε 3 μήνες» ή θα «δείχνω super στον γάμο της ξαδέρφης». Χα! το άλλο με τον Τοτό το ξες? Μεεεεεέγα λάθος! Έτσι μας επιβάλλουμε  ένα χρονικό και μετρήσιμο στόχο που εμείς έχουμε ορίσει (αόριστα συνήθως) οπότε αμέσως βρισκόμαστε σε ένα καθεστώς καταπίεσης και άγχους. Στην παραμικρή αστοχία (π.χ. μια εβδομάδα που δεν χάσαμε κιλά), νιώθουμε τύψεις, ενοχές, αίσθημα αποτυχίας και ανικανότητας, αλλά και αυξάνει η ψυχολογική μας πίεση να καλύψουμε τον χαμένο χρόνο και στόχο. Αποτέλεσμα? είναι θέμα χρόνου η δίαιτα να πάει.....περίπατο!

Θες να κάνεις δίαιτα μάνα μου? εσύ! ναι εσύ! Άιντε σηκω! (μα με συγχωρείς τώρα δεν αξιώνεις να κουνηθείς και θες και να αδυνατήσεις????) πάνε μέχρι το ψυγείο.... και άρχισε... βγάλε coca colες, γλυκάκια, σαλαμάκια, βουτυράκια.......ε! μη κλέβεις! ΚΑΙ ΤΗ ΜΟΥΣ ΣΟΚΟΛΑΤΑ! εεεεε...που πας? άνοιξε και τη καταψυξη... βγάλε ΟΛΑ τα πάγωτα και όμοιως πάνε και στα ντουλάπια....κοινώς είναι πολύ απλό.... πάρτο απόφαση τώρα! κάνε τη μέρα σου Δευτέρα κια βοοοοοοοοουρ!

'Εη ψιτ...... Μην πας να ξεφύγεις. Ξεκινάμε από αύριο... Υπόσχεση? (τώρα με το blog δεσμεύομαι ότι θα γράφω και αναφορά...)

Αυτή τη φορά ΥΠΟΣΧΟΜΑΙ! (οπότε ας φάμε τον αγλέορα σήμερα! χαχαχαχ)

Είσαι ΠΑΟΚ??????......φάε ένα παγωτό...

Όχι ρε complexικέ αλλόθρησκε δεν ειρωνεύομαι.. σε μορφώνω... άνοιξε τα μάτια και το....στόμα και απήλαυσε (και άμα λάχει γίνε και σωστή ομάδα, αλλά και να μην γίνεις... δεν έχω ανάγκη.. έχω λαό, πολύ και τρελό)...

Αν έχεις πάει έστω και μια φορά Σαλονίκη ξέρεις και το κλασικό ζευγαράκι... Ρετσίνα - cola.. προσωπικά δεν το προτιμώ, την πίνω σκέτη αλλά πίνετε άααααανετα με τα μεζεδάκια... επειδή τέτοια φάση παίζει και έξω από το γήπεδο της Τούμπας, βασισμένο στο Cuba Libre, βγήκε το... Τούμπα Libre (coctail Ρετσίνα-cola.. χαζούλη αλλά πιασάρικο θα λεγα)...

και άμα δεν με πιστεύεις τελοσπάντων (που κακώς μεταξύ μας) τσάκω έναν ορισμό για το Τούμπα Libre:

Παραλλαγή του κλασικού κοκτέιλ Cuba Libre. Αγαπημένο ποτό των οπαδών της ομάδας της Θεσσαλονίκης, ΠΑΟΚ. Παρασκευάζεται με 3 μέρη Ρετσίνα Μαλαματίνα (αποκλειστικά) και 1 μέρος Κόλα. Χυμός Lime προαιρετικά. Σερβίρεται στα ταβερνεία πέριξ του γηπέδου της Τούμπας τις Κυριακές ή παρασκευάζεται αυτοσχεδίως από τους οπαδούς προ της εισόδου τους στο Γήπεδο της Τούμπας.

Μη λέμε βλακείες... εγώ δεν έχω δει κανένα να βάζει lime, εσείς?????????

Καθώς η τρέλα των ΠΑΟΚτσήδων είναι γνωστή της πάση (και μια πέτρα που να χει το σήμα του δικέφαλου είμαστε ικανοί να αγοράσουμε) και το σαλονικιώτικο/ ελληνικό επιχειρηματικό δαιμόνιο ώρες ώρες κατεβάζει καλές ιδεές.... ιδού! Παγωτό... Τούμπα Libre!.. δυστυχώς δεν είναι ασπρο-μαύρο αλλά θα κάνω την καρδιά μου πέτρα! χαχαχαχ

Δεν το χω δοκιμάσει (ακόμη)...αλλά σε δύο βδομάδες θα κατηφορίσω προς Ναυαρίνου να το γευτώ...Ωωωωωωχ! Λέτε να με σταματήσουν για αλκοτεστ????... την κάτσαμε :)

...Θυμάσαι Μανταρίνι μου...

Κρητικό τραγούδι.... λέει τόσα πολλά σε 8 στιχάκια....

Θυμάσαι μανταρίνι μου
και κόκκινό μου μήλο
που σου 'λεγα το σ' αγαπώ
κι έτρεμα σαν το φύλλο

Θυμάσαι που σου το 'λεγα
δεν είσαι για τιμόνι
και φτάσαμε στον αγκρεμό
και ποιος μας-ε γλιτώνει

Μαλλόν εγώ το εμπνεύστηκα :)

Μ' αρέσει πολύ αυτή η εκτέλεση......
Μανταρίνι μου - Α. Μανωλαράκης live

...είπαμε θα "μορφωνόμαστε" και λίγο ε! Μην γκρινιάζεις

...Μαμάαααααα έφαγα ΚΡΕΑΣ!

...Αν και η Κρήτη είναι ένα υπέροχο νησί, έχω την αίσθηση ότι δεν πολυτρώνε θαλασσινά! Θαλασσινά μπορώ να φάω όοοοοοοοοοοσα θες (ε καλά! Με την madame σουπιά λίγο τα χαλάμε αλλά μάλλον είναι γυναικείος ανταγωνισμός :Ρ ) Παντού κρέας έβλεπα...και συνήθως όταν έλεγαν κρέας εννοούσαν κατσίκι.... ωχ! με σαλάτες θα την βγάλουμε σκέφτηκα..δεν πειράζει, ας είναι! δίαιτα....έλεγα!

Μετά την επίσκεψη μου στα Ανώγεια (καθώς φεύγαμε από τα Υακίνθεια) σταματήσαμε στην ταβέρνα "Σκαλώματα"... πραγματικό ΣΚΑΛΩΜΑ! Τα Ανώγεια φημίζονται για το κρέας και τα τυροκομικά τους και τα δύο αδέλφια που είχαν την ταβέρνα με τους γονείς τους, είναι και οι ίδιοι παραγωγοί.. οπότε παραγγήλαμε κρέας, μακαρόνια (βρασμένα σε ζωμό), μια σαλάτα και ανθότυρο.....καλά... με μακαρόνια θα την βγάλω σκεφτόμουν αλλά δεν μίλησα (να σημειωθεί ότι δεν γκρίνιαξα παρακαλώ!)..έρχεται λοιπόν το κρέας, οφτό κατσίκι... το κοιτούσα από δω, το κοιτούσα από κει... ωραίο φαινόταν! Η αλήθεια ότι δεν μύριζε καθόλου εκείνη την κατσικίλα (ιου! μπλιαξ!) και άπλωσα το χέρι να πάρω ένα κομματάκι ψαχνό...

Πραγματικά έλιωσε στο στόμα μου! Απίστευτη γεύση, καμία σχέση με την κατσικο-αρνίλα που ήξερα... συνέχισα να τρώω μανιωδώς...είναι μαγειρεμένο λέει μόνο με αλάτι, αλλά έχει τέλεια γεύση ή τουλάχιστον αυτό που έφαγα εγώ... Δεν ξέρω αν φταίει η ποιότητα του κρέατος, ο τρόπος μαγειρέματος, ο τόπος ή η παρέα (μάλλον όλα μαζί) αλλά ήταν υπέροχο...

Θα κάνω μια απόπειρα και όταν πάω Σαλονίκη να φάω πάλι να δούμε... Σας ξορκίζω... μην το πείτε στο μπαμπά μου... γιατί μετά.... τέρμα τα προσωπικά Σνιτσελάκια όποτε φτιάχνει φρικασέ ;)

..Υακίνθεια 2011..

Στο ταξίδι μου στην Κρήτη είχα τη μοναδική ευκαιρία να παραβρεθώ στην ημέρα λήξης των φετινών Υακινθείων....

Υακίνθεια? ε? τι είναι αυτό? τρώγεται?... ένα θα σου πω... όχι μόνο τρώγεται, αλλά βλέπεται, ακούγεται και πίνεται άμα λάχει ;) Είναι ένα υπέροχο φεστιβάλ στα φανταστικά (όχι δεν υπερβάλω με αυτά τα επίθετα) Ανώγεια της Κρήτης και πίσω τους κρύβεται ο γνωστός σε όλους μας Λουδοβίκος που τιμά τον τόπο του με αυτό τον τρόπο εδώ και 14 χρόνια... 

"Ο ωραίος Υάκινθος παίζει στο δάσος και ρίχνει το δίσκο του όσο πιο μακριά μπορεί να ξεπεράσει το δάσκαλό του Απόλλωνα. Κι ο Θεός γοητευμένος από την ομορφιά του νεαρού ξεχνάει ολότελα το παιχνίδι. Ζηλεύει ο Ζέφυρος, κάνει το δίσκο να παρεκκλίνει απ' την τροχιά του κι ο Υάκινθος πέφτει νεκρός…" αναφέρει η ιστορία των μύθων αλλά και της αλήθειας της Ελλάδας.

Την ιστορία αυτή συμπληρώνει η ορθόδοξη παράδοση, γνωρίζοντας στον κόσμο πως το "98 μ.Χ. ο εικοσάχρονος Υάκινθος δέχεται πρόθυμα να μαρτυρήσει για την κοινή πίστη, για την αγάπη του στο Θεό... Κοινός γνώμονας, η Αγάπη".

Τα Υακίνθεια 2011 έχουν το διακριτικό τίτλο "Γιορτή των Αναμνήσεων" και ήταν αφιερωμένα στις αναμνήσεις και σε αυτούς που δεν είναι πλέον κοντά μας...Στον Ασφένταμο του Υάκινθου με μικρά ξύλινα μανταλάκια κρέμονται φωτογραφίες μιας άλλης εποχής που σε ταξιδεύουν νοσταλγικά...στις δύσκολες εποχές που περνάμε ίσως μια κλεφτή ματιά στο ένδοξο παρελθόν να είναι η λύση ή κομμάτι αυτής....

Γέλασα με την καρδιά μου όταν μπήκα στα μικρά σχολικά λεωφορεία που μας πήγαν από το παρκινγκ στον άγιο Υάκινθο περνώντας από τον σκοτεινό χωματόδρομο... "Συμμαθητές" μας ήταν 2 ζευγάρια 50χρονων Κρήτων που θυμήθηκαν την παιδική τους ηλικία στην διαδρομή όλο νάζι....Φτάσαμε! Με είσοδο το συμβολικό ποσό των 5 ευρώ μπαίνουμε μέσα.... ξεπροβάλουν γύρω στα 10 μικρά περιπτεράκια που είτε πουλάνε εκλεκτά τοπικά προϊόντα, είτε προσφέρουν απλόχερα στον κόσμο τις λιχουδιές τους.... 

Στο βάθος βρίσκεται το σαν από παραμύθι μικρό θεατράκι... καθόμαστε βιαστικά και περιμένουμε να δούμε την Κατερίνα Βρέντζου ως Μήδεια η συγκλονιστική παράσταση ξεκίνησε με ένα ποντιακό μοιρολόγι που με διαπέρασε ολόκληρη... ήταν όντως μια από τις καλύτερες "Μήδειες" που είχα δει..... Αμέσως μετά είχε σειρά η Ευανθία Ρεμπούτσικα με τον Παναγιώτη Καλαντζόπουλο... Ο κύριος Καλαντζόπουλος μας ενημέρωσε ότι η Ευανθία 4 μέρες πριν παραλίγο να χάσει το δάχτυλο του χεριού της αλλά ευτυχώς την γλύτωσε μόνο με ένα σπάσιμο... Δεν έπαιξε πολύ όπως ήταν λογικό όμως ακόμη και έτσι μας ταξίδεψε... "Φαντάσου πως παίζει όταν είναι καλά!" αναφωνούσαν όλοι... με κέρδισε εκείνη την Κυριακή.... Με το τέλος της συναυλίας προμηθευτήκαμε ένα υπέροχο καυτό κρητικό αφέψημα που ήταν ό,τι πρέπει για την ψυχρούλα που είχε...

Ένα μόνο με στενοχώρησε.... το φεστιβάλ αυτό που μου φαίνεται μοναδικό στο είδος του δεν είχε πάρει καμία επιχορήγηση και η μόνη χορηγία που είχε ήταν μόλις 5000 ευρώ...για αυτό προφανώς φέτος κράτησε μόλις 4 μέρες φέτος..... και όμως τα κατάφεραν...

Θα ξανάρθω... το υπόσχομαι....

...Αφίξεις...

Όλοι έχουμε πάει ταξίδια και όλοι λίγο πολύ έχουμε δει τι γίνεται στις αίθουσες αφίξεων... ιδιώς στα αεροδρόμια... 

Μανάδες περιμένουν τα παιδιά τους, κοπέλες τον σύντροφο τους, τουριστικά γραφεία και οδηγοί περιμένουν τους πελάτες τους με τις κλασικές ταμπελίτσες "Mr. τάδε"... πάντα μου άρεσε αυτό το σκηνικό... ακόμη και όταν δεν με περίμενε κανείς.. ακόμη και όταν με περίμενε κάποιος με μια lacta στο χέρι, πάλι χάζευα τριγύρω μου... όπως και χθες! Μαζί με κάθε ταξιδιώτη φτάνουν και τα συναισθήματά του...Η χαρά, η λύπη, η στεναχώρια, η λαχτάρα και η προσμονή κάνουν πάρτυ... 

Ουπς! Ακόμη τα ταξί έχουν απεργία! Κατάρα! Κινήθηκα βιάστηκα και πήγα προς το μετρό, πρώτη φορά που φεύγω από το αεροδρόμιο των Αθηνών με μετρό και πιστέψτε με είναι πολύ κάπως! 11 παρά ήμουν στην αφετηρία και τελικά έφυγε 11:30..."Είναι το τελευταίο άκουσα κάτι Μεξικανούς να λένε!".... ωωωωωχ! τι κάτσαμε! Συνειδητοποιώ ότι το μετρό κλείνει στις 12 και ότι είναι ήδη 12 παρά και μεις βρισκόμαστε Παλλήνη... θα προλάβω σκεφτόμουν συνέχεια και κουνούσα το πόδι μου νευρικά.... Έφτασα Σύνταγμα 12:10... με το που βγαίνω από το βαγόνι ακούγεται το θεϊκό.. "Σε 1 λεπτό αποχωρούν οι τελευταίοι συρμοί"... Πανικοβλήθηκα! άρχισα να τρέχω με τη βαλίτσα και τη σακούλα στα χέρια...ανέβηκα τα σκαλιά σχεδόν πετώντας και τελικά...... οοουυυφ! έφτασα! Πρόλαβα....

Σεπόλια έφτασα στις 12:30 και πήγα ντουγρού στο σπίτι..

Απολαμβάνοντας το παγωμένο τσάι μου στο καναπέ σκεπτόμουν.... ξαφνικά άρχισε να ξημερώνει....

Τελικά είναι ωραία να έχεις κάποιον να σε περιμένει... όπου κι αν πας, από όπου κι αν έρχεσαι....

...Cretan stories - part I

Επιτέλους η Παρασκευή έφτασε (κλαψ τώρα είναι Τρίτη) και δεν είχα μυαλό για δουλειά! κάθε τέταρτο κοιτούσα το ρολόι.... Και ήρθε η ώρα! έκανα 1,5 ώρα να πάω στο αεροδρόμιο γιατί η απεργία καλά κρατεί, εκνευρίστηκα, άλλα έφτασα! Η πτήση για Ηράκλειο μισό τσιγάρο δρόμος! Με το που κάθεσαι, τελειώνει κιόλας...πήγα με Ολυμπιακή, έμεινα πολύ ευχαριστημένη....ααααααααααααααααααααααααάνετες θέσεις, καθόμουν ΣΤΑΥΡΟΠΟΔΙ! ωωω ναι! εγώ! το 1,84 ξυπόλυτο!

Φτάσαμε και γω περιχαρής περίμενα την βαλίτσα μου... αφού μας άλλαξαν 2 φορές μέρος, τελικά την πήρα μετά από 25 λεπτά... άντε λέω δεν θα γκρινιάξω :) Ο φίλος μου με περίμενε έξω από το αεροδρόμιο..... 

Πρώτη Στάση... Ρέθυμνο! Η παλιά πόλη του Ρεθύμνου είναι κορυφή! πλακόστρωτα σοκάκια και στα στενά τσοοοούπ! ρακάδικα και καφενέδες! Μου θύμισε λίγο το δικό μας Πιτ Μπαζάρ, νοστάλγησα για ένα λεπτό και μετά απλά παρατηρούσα χαμογελαστή.. κάτσαμε και φάγαμε...μεταξύ άλλων κουκουβάγια (τέλειος ντάκος! Η μεγαλοπρεπής απλότητα) και ομανίτες (πανέ πλευρώτους)...ε καλά για την ρακή δεν χρειάζεται να πω :) παρέα με το νεράκι μου ήταν παραδεισένια.... (πονοκέφαλος μηδέν το πρωί παρακαλώ!) ... Βέβαια εγώ ήθελα να πιω και τσικουδιά! χαχαχαχαχαχ! καλά ντε! μη γελάτε! Που να ξέρω εγώ ότι είναι το ίδιο? Οι σκληροπυρηνικοί Κρητικοί λέει δεν την λένε Ρακή γιατί είναι τούρκικη λέξη! μαζί τους..... τσικουδιά λοιπόν....ντάξει? Μετά για μια γρήγορη μπύρα στον Κήπο του Αλή Βαφή... είχα καιρό να δω τόσο όμορφο bar! Ουσιαστικά είναι ο  κήπος του παλιού σπιτιού του Αλή Βαφή Σελιανάκη που  λειτουργεί  σαν art café με διάφορα live το βράδυ... φωτισμός στην αυλή.. τόσο όσο...Μύριζες την ιστορία του χώρου και απολάμβανες... έτσι απλά! Επειδή ήμουν ψιλοπτώμα πήγαμε "σπίτι" στο γλυκό παραθαλάσσιο Πάνορμο... είναι ήηηηηηηηησυχα εκεί ;)

Παραδόξως ξύπνησα το επόμενο πρωί νωρίς αρκετά, μάλλον ο ενθουσιασμός θα φταίει... καθώς είχαμε έναν γάμο στη Νότια πλευρά, αποφασίσαμε να κινηθούμε εκεί κοντά.... καφέ στα Ελεύθερνα και φαγητάκι στις Μαργαρίτες. Ααααααχ οι Μαργαρίτες! Θέα φοβερή! Δροσίτσα και η ταβέρνα "Μάνταλος" εκεί...Ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού ήταν ο κλασικός Κρητικός στο μυαλό μου.... τζην, μαύρο πουκάμισο, γκρίζα μαλλιά και ένα παχύ μουστάκι! Μαυροκόκκινο δέρμα και ένα τόσο καλοσυνάτο πρόσωπο με ένα απόλυτα φιλικό χαμόγελο! "Δεν είσαι εσύ από δω"..κλασική ατάκα του 4ήμερου είπε φέρνοντας του θεϊκούς γεμιστούς κολοκυνθοανθούς!...τέλειο έδεσμα με μια ελαφριά γεύση που σε παρασύρει καθώς κοιτάς τον ορίζοντα και ενώ σκάει ο τζίτζικας, το απαλό αεράκι στις Μαργαρίτες να σε δροσίζει... 

Κατηφορίσαμε για Πάνορμο με μια υπέροχη γεύση στον ουρανίσκο μας... μετά τις απαραίτητες προετοιμασίες ξεκινήσαμε για τον Κομμό, αυτός ήταν άλλωστε και ο λόγος της επίσκεψής μου εκεί.. Η ζέση όμως αφόρητη... οπότε "αναγκάστηκα" να αλλάξω σε ένα cafe.... μπήκα γυφτάκι, βγήκαμε ΚΥΡΙΑ ;) Οι θαμώνες του απέναντι καφενέ με κοιτούσαν με απορία.. γέλασα και έγνεψα την καλησπέρα μου... Στο δρόμο για την παραλία του Κομμού ζήσαμε surreal καταστάσεις.... χαθήκαμε στο ίδιο μονοπάτι με δύο άγνωστους που πήγαιναν και αυτή στο ίδιο γεγονός... όμως ήταν ντυμένοι με σορτς (άλλαξαν αφού φτάσαμε), οπότε πολύ δύσκολο να το φανταστείς... καθώς ανηφορίζαμε για τον προορισμό μας ένα ζευγάρι έκανε autostop.... "Could you take us to Kommos please?"...ω ναι! ήμασταν καλεσμένοι στο ίδιο γεγονός... μου θύμισε πολύ Greek summer σε ελληνική ταινία... όμως ήταν όμορφα....

Δεν θα πω παραπάνω για το βράδυ αυτό, όσοι με ξέρετε καλά ξέρετε λεπτομέρειες.... όσοι πάλι δεν με ξέρετε, απλά φανταστείτε.... Η Κρήτη άλλωστε είναι ένα νησί γεμάτο χρώματα, αρώματα και γεύσεις που σε ταξιδεύουν.....