Σκουντούφλης....

Με αφορμή το χθεσινό/ πρωινό μου τραυματισμό (ω ναι... πάλι! την έφαγα την τούμπα στο μπαλκόνι)....τώρα που λέω τούμπα... να ρε τι φταίει!!!!! που είμαι από την Τούμπα :)  - λέω και γω καμία κρυάδα βρε-..θυμήθηκα ένα post μου στο facebook που ταιριάζει γάντι (μη μου πεις επαναλαμβάνομαι! έχεις άδικο).....

Αν ήμουνα στρουμφάκι, θα ήμουν σίγουρα ο Σκουντούφλης και όχι η Στρουφίτα όπως πολλοί λένε. Μια ζωή με θυμάμαι να πέφτω. Μια ζωή με ανοιγμένα γόνατα, στραμπουλιγμένα πόδια, γεμάτη μελανιές και γρατζουνιές. Να πεις πως ήμουν ζωηρή; Ήσυχο παιδί ήμουν πάντα. Δεν μπορώ να καταλάβω το λόγο. Μάλλον όμως δεν θα είναι ένας και μοναδικός. Είμαι αφηρημένη; Συνήθως ναι...νομίζω..Περπατάω γρήγορα, κάνω απότομες κινήσεις, σκέφτομαι διάφορα άσχετα την ώρα που κάνω κάτι... Δεν ελέγχω τις κινήσεις μου..Θυμάμαι κάθε καλοκαίρι στην Παραλία όλο και κάτι πάθαινα, η βίζιτα στο νοσοκομείο σίγουρη...Ένα είναι σίγουρο πάντως. Όταν έρθει η ώρα μου δεν θα πάω από χέσιμο... :Ρ...u know...

Το τελευταίο μήνα όμως, έχω βαλθεί να αυτοκαταστραφώ. Απολογισμός; Μία φλεγμονή στο γόνατο, μια επέμβαση στο γόνατο και τώρα διάστρεμμα Β Βαθμού στον αριστερό αστράγαλο....

Εύγε Σκουντουφλάκο μου...και εις ανώτερα...απλά μακριά από σαγιονάρες, σκάλες και νερά ;)

Δεν είναι σαν το έγραψα μόλις τώρα? και ας έλεγε η ημερομηνία του post 2009....

PS. Ένα απλό στραμπούληγμα είναι… δεν μασάμε.. τι τα έχουμε τα γαλόνια άλλωστε?

Απλά ας εξηγήσει κάποιος στην μάνα μου ότι δεν έπεσα ΑΠΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ αλλά ΣΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ!!!!!!