Γειτονιά...

..επειδή τα έχω παίξει ολίγον τι μέσα στο σπίτι Σαββατιάτικα και οι γειτόνοι κάνουν πάρτυ (πρέπει να τους μάθω να ακούν λίγο μουσική της προκοπής γιατί δεν παλεύεται..) είπα να ξαναγράψω γιατί σας έχω παραμελήσει αρκετά θα έλεγα.. και επειδή δεν ξέρω πότε θα αξιωθώ πάλι... να μαι..

Η αλήθεια είναι πως είμαι 1,5 μήνα Λονδίνο και δεν έχω δει σχεδόν τίποτα.. μα τίποτα όμως... εδώ ρε Νίκη δεν είχες δει τίποτα 4 χρόνια και στην Αθήνα, θα δεις στο Λονδίνο σε 1,5 μήνα θα πεις... σκάσε θα πω εγώ και μην αρχίζεις :) Θα σας δείξω λίγο την φανταστικιά γειτονιά μου, που ούτε και αυτην την ξέρω αλλά δεν πειράζει λέμε...

Μένω (ακόμη δηλαδή, γιατί με αυτά που βλέπω με τις εταιρίες θα ξενιτευτώ στο τέλος, το βλέπω να έρχεται..) στο Woolwich, στο ΝοτιοΑνατολικό Λονδίνο που ανήκει στο Greenwich... χέστηκες θα με πεις τώρα αλλά κάπως πρέπει να αρχίσω... 5 λεπτά από το σπίτι μου είναι το Thame Barrier (ξες εκείνο το μικρούυυυυυλι κινητό "φράγμα", το 8ο θαύμα του κόσμου κατά ορισμένους...κατάλαβες, τόσο χάλια... καθόλου εντπωσιακό :Ρ  ..και ούτε δέκα το ferry (Woolwich ferry) που σε πάει στην απέναντι όχθη του ποταμού.. Διαβάζω ότι στις περσινές εξεργέσεις είχε την τιμητική της η περιοχή..  κλασικά όπου γάμος και χαρά εγώ εκεί να πάω.. βλέπε πόσες φορές κατέβαινα το ζαβό ακόμη και μόνη στο Σύνταγμα..

Σαν περιοχή μπορώ να πω ότι μου αρέσει αρκετά, γιατί εδώ που μένουμε είναι σχετικά βιομηχανική (μη φανταστείς βιομηχανίες, εταιρίες κατασκευαστικές, yards, συνεργεία, πολυκαταστήματα κτλ έχει) και είμαστε το μόνο συγκρότημα κατοικιών σε αυτό το κομμάτι..

Στην απέναντι μπάντα που είναι και το γήπεδο (Αχ!) - μεταξύ μας ούτε που ήξερα την Charlton FC αλλά μη τους το πείτε θα τους πληγώσω,  είναι κυρίως κατοικίες.. πάρκα εδώ, πάρκα εκεί... καλέ πάμε από δω να δούμε.. ωωωωω το Thames Barier.. πας στο πάρκο (δεν το περίμενες να χει :Ρ ) πιάνεις ένα παγκάκι και διαβάααααααζεις με τις ώρες... στην απέναντι μπάντα το Maryon park... picnic και περίπατος... 

...ήθελα τρομάρα μου να πάω πιο πάνω να δω και το πάρκο του Charlton... ψόφησα η ρουφιάνα (η ανηφόρα δεν είναι για το γόνατο μου), αλλά άξιζε... προσπερνάω το γεγονός ότι το πρώτο που μου έκανε εντύπωση ήταν το νεκροταφείο – “Ααααα! Τι τέλεια παλιά εκκλησία, πάω να την βγάλω φωτό από μπροστά!... Παναγία μου! Έχει τάφους” είπα και έφυγα σαν την τρελή του χωριού… ήμασταν στο Village για… και μένω στο υπέροχο πάρκο με την άαααααααααπλα του... γηπεδάκια, υπαίθριο γυμναστήριο, όλα τα καλά...

Ντάξει δεν είμαστε (ωπ! να τος και ο πρώτος πληθυντικός!) μόνο πάρκα όμως, έχουμε 2 σταθμούς τρένου στο 5λεπτο και σταθμό μετρό στο 10-15λεπτο, συνήθως απολαμβάνω την βόλτα μου με το αστικό.. μου αρέσει πολύ να πηγαίνει στην αγορά του woolwich (κόντα στον σταθμό Woolwich Arsenal) και να χαζεύω, να ψωνίζω και να πίνω το latte μου στα wimpy...

Σαν περιοχή είμαστε κλασικά multiCulti - πόσο μου άρεσει δεν λέγεται-, αλλά νομίζω πως οι έγχρωμοι κυριαρχούν και μετά οι Ινδοί... α! είδα και ένα set ελλήνων στο super market... 

"Ρε πανίβλακα! αυτό δεν είναι βιτάμ ρε!"... γέλασα, του έδωσα το σωστό και έφυγα προς το ταμείο.. “Ω ρε μαλάκα… Ελληνίδα!.. φχαριστούμε ρε κορίτσαρε!”