...πότε δεν περίμενα να φτάσει η ώρα να πω ότι μου λείπει το πατρικό μου και η οικογένεια μου τόσο πολύ! .. όποτε ανεβαίνω πάνω (Σαλονίκη) μετά την βδομάδα με πιάνει ένα κοκο μπλόκο και τα νεύρα μου γίνονται σμπαράλια....
Έχω να πάω Σαλονίκη από τον Αύγουστο, να δω την οικογένεια μου από τότε και μου λείπουν όσο ποτέ! Κάθε μέρα πια τους παίρνω τηλέφωνο και όχι πάντα μόνο μία φορά την ημέρα! (ναι εγώ!) Δεν είναι η πρώτη φορά που έχω να τους δω μήνες φυσικά οπότε μάλλον κάτι άλλο θα φταίει σκέφτομαι...
Δύο είναι οι πιθανές αιτίες η τραγική πλέον κατάσταση που υπάρχει στη χώρα μας που μας έχει φέρει σε πολύ δύσκολη θέση, έχει κάνει τη ζωή μας δύσκολη και πλέον δεν την παλεύουμε καθόλου.... και γω σαν κάθε παιδάκι στα σκούρα θέλω την μαμά μου (και το μπαμπά μου ε!!) λογικό δεν είναι?! θα χαρώ ακόμη και αν πάω και βριστούμε :Ρ επίσης πιστεύω σημαντικό ρόλο παίζει και η απόφαση που έχω πάρει, όπως πάντα μόνη μου, η οποία σαφώς εκτός από εμένα επηρεάζει και την οικογένεια μου.. πάντα δεν σε πιάνει μια μικρή νοσταλγία πριν το τέλος???? Άσε που με έχουν πιάσει και η μοναξιές μου και για να βγω πρέπει να μου κάνουν αίτηση του Νόμου 105 για να το σεκφτώ!... Άμα φύγω δηλαδή τι στο καλό θα κάνω?!?!... δεν θέλω να το σκέφτομαι!
Μάνα ετοίμασε τα "όπλα"... πατέρα βάλε παστίτσιο και κρασάκι.. Νάδα πάρε τα μικρά... και έρχομαι! ;)
Σας αφιερώνω το αγαπημένο μου... Home του Michael Bublé
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να δω τι θα πεις... :Ρ