...Μια καλημέρα είναι αυτή, πες την κι ας πέσει χάμω... όπως λέει και το άσμα (το "χάμω" υποθέτω λόγω Αθηνών γιατί τέτοιο πράμα δεν έχω δει στην Σαλονίκη τόσα χρόνια!)
Μάλλον το "Καλημέρα" κοστίζει ακριβά (και προ εποχής ΔΝΤ) και ορισμένοι δεν το μοιράζουν ποτέ.. ή την μοιράζουν σε αυτούς που απλά συμπαθούν! Δεν ξέρω... το θεωρώ Απάνθρωπο και στοιχείο κατώτερου είδους.. και δυστυχώς πρέπει να το αντιμετωπίζω καθημερινά! Δεν λέω ότι εγώ είμαι το πιο πρόσχαρο και αγαπησιάρικο άτομο άλλα είμαι άνθρωπος! και ένα από τα πράγματα πουν δεν μπορώ καθόλου είναι η ΑΓΕΝΕΙΑ! Δεν μπορώ τα άτομα πoυ έχουν ρε φίλε το ύφος του βοδιού όλη μέρα, που μπαίνεις σε ένα χώρο όπου περνάς τη μισή σου μέρα, φωνάζεις "Καλημέρα", χαμογελάς, κάνει και το χαβαλέ σου (όταν δεν σου γυρνάει τελείως τ' άντερα από την ξινίλα) και σε κοιτάν με το περιβόητο ύφος "Δεν μας χέζεις τώρα?!" και σε κοιτάει κατάματα (με το βλέμμα του βοδιού) πάντα και δεν λέει τίποτα! Ενίοτε απλά βάζει τα ακουστικά ή κάνει ότι ασχολείται με κάτι άλλο... μα τι ζώα που είστε!?!
Δεν σου λέω να βγεις στο δρόμο και να καλημερίζεις τον καθένα, άλλα όταν σου λένε, πέστην την ριμάδα! Δεν πειράζει όμως... έτσι ξεχωρίζουμε και τους ανθρώπους από τα ζώα.. και τα ζώα έξω από την στάνη δεν πάνε μάτια μου, ενώ οι άνθρωποι εξελίσσονται και πάνε μπροστά.... να το θυμάσαι.... Χαίρομαι πραγματικά που έστω και διαδικτυακά έχω γνωρίσει ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ και μοιραζόμαστε τις Καλημέρες μας….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να δω τι θα πεις... :Ρ