Σ' αγαπαω και... φεύγω...

..Τυχαία ακούγοντας μουσική έπεσα πάνω σε ένα τραγουδάκι του Sakis (έλα πέσε να με φας τώρα! και κλείσε και το παραθύρι :P).. θα την πω την αμαρτία μου το έχω χιλιοακούσει σήμερα! ίσως φταίει το mood μου αλλά οι στίχοι του νομίζω είναι οι σκέψεις μου...

Αν μου έλεγε κάποιος, πως θα έφτανε η μέρα
ότι αγάπησα λάθος, κι ότι κέρδισα σφαίρα
που δεν βγαίνει από το στήθος, και αφήνει σημάδι
πως η αλήθεια χωράει, ξαφνικά στο σκοτάδι

θα γελούσα καρδιά μου, θα γυρνούσα τη πλάτη
μα η ζωή δε γνωρίζει τι συμβαίνει στην άκρη
και σηκώνει αγέρες, μηδενίζει το βλέμμα
αν μου το έλεγε κάποιος, θα το έπαιρνα ψέμα

σ' αγαπάω και φεύγω, με κοιτάζεις να τρέχω
πόσο θάρρος καρδιά μου, απαιτεί να μη σε έχω
τώρα ότι κι αν πεις για τους δυο μας, είναι αργά

σ' αγαπάω και φεύγω, την ελπίδα μισώ
κι άλλο δρόμο διαλέγω, μην μου πεις να προσέχω
τώρα ότι κι αν πεις σ΄ αγαπάω και φεύγω...

 Αν με ρωτούσες μέχρι πριν 5 χρόνια θα σου έλεγα "Αγάπες και κουραφέξαλα!" και τότε ήρθε ο έρωτας! και μετά από λίγο ήρθε η "Μεγάλη Φυγή" στην Αθήνα με τη μάσκα της επαγγελματικής μου φιλοδοξίας... ναι δεν λέω έφυγα για την δουλεία μου, αλλά την βαλίτσα μου άλλος λόγος την έφτιαξε.. μάλλον...

Μέχρι πριν λίγο καιρό πίστευα πως η αγάπη φτάνει για όλα! "και τι θα τρώμε? - Αγάπη ψητή... Αγάπη τηγανητή..."... κάπως έτσι και γω ζούσα το παραμυθάκι που λίγο- πολύ όλοι έχουμε ζήσει... Θα σου πω όμως μια πικρή αλήθεια... Μαλακίες! η Αγάπη δεν αρκεί!.. υπάρχουν πολλά παρελκώμενα!

Ακούγοντας λοιπόν το εν λόγω λαλά, σκεφτόμουν πως τελικά όντως μπορείς να αγαπάς κάποιον και πάλι να αποχωρήσεις.. γιατί απλά αυτό δεν είναι αρκετό...Δεν μπορείς μετά από ένα σημείο, απλώς δεν μπορείς να είσαι μαζί του...Να τον αγαπάς ναι, αλλά χαίρεσαι πια να ξέρεις ότι προχωράει μπροστά (ή γυρνάει πίσω στη θέση του), εύχεσαι να περνάει καλά και να είναι ευτυχισμένος... αλλά δυστυχώς έχει πιάσει πάτο στην καρδιά σου... πάντα (μάλλον) θα είναι εκεί απλά από τα πολύυυυυ ψηλά έχει πέσει στα χαμηλά πλέον...Κι όχι γιατί προχώρησε, προς Θεού, εξάλλου εσύ μπορεί να τον  "έδιωξες"  απλώς γιατί είναι ρε παιδί μου μερικοί άνθρωποι οι οποίοι έχουν αυτήν την υπέρτατη, καταπληκτική δεξιότητα (που ναι το ομολογώ την έχω ζηλέψει και γω καμιά φορά) να σε ...απογοητεύουν συνεχώς!! Με τα πάντα τους... τα λόγια, τις πράξεις τους! Ξέρεις ο ίδιος άνθρωπος που με γόητευσαι, με απογοήτευσαι κτλ κτλ 

Όταν ο άλλος φέρεται τόσο γελοία και ανώριμα, δεν μπορείς παρά (αφού τον έχεις κράξει και έχεις καταραστεί - λίγο- την ώρα και την στιγμή) στην τελική να γελάσεις και να πεις "Μπράβοοοο! βρεεεεεε Πολύυυυυυυυ ωραίο!"..  Και ξαφνικά από τον "άνθρωπο σου" γίνεται ένας γελοίος, ενοχλητικός τύπος που όταν χαλαρώσεις λίγο και του δώσεις σημασία σε πληγώνει πάλι με την πρώτη ευκαιρία (είτε το θέλει, είτε κατά λάθος..αυτό δεν το έχω εξακριβώσει ακόμη...) Είναι αστείο πόσο εύκολα μπορεί να αλλάξει μια κατάσταση τελικά...

Όσο και να αγαπάς έναν άνθρωπο τελικά, είναι δυνατόν κάποια στιγμή να σε κουράσει τόσοοοοοοο πολύ και να σε κάνει να τον βαρεθείς ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ, όχι μόνο αυτόν, αλλά όλο το σκηνικό! Χαίρεσαι με την χαρά του, αλλά πάνω από όλα χαίρεσαι με το "βάρος" που φεύγει από πάνω σου..σε έχει κουράσει τόσο που δεν έχει γίνει τόσο δα μικρός για σένα!

..Μια παράκληση... γίνεται να το αντιλαμβανόμαστε όλο αυτό, ότι κάποιος τελικά δεν είναι για μας πιο σύντομα? Είναι πολύ ψυχοφθόρο όλο αυτό και έχω κουραστεί να με "κυνηγούν φαντάσματα"....

Σ' αγαπάω και φεύγω... αλλά φεύγω για μένα να νιώσω καλά ;) ...