cyber.... life?

Μετά το cyber-sex… πήγαμε στο cyber-life.. δυστυχώς, έχουμε φτάσει στο σημείο να ερωτευόμαστε, να χαιρόμαστε, να κλαίμε μέσω social media… δεν θα κάτσω να πω γιατί και πως.. οι λόγοι εμφανείς.. μοναξιά, αποξένωση, ανασφάλεια  κτλ κτλ

Αυτό που θέλω να μοιραστώ είναι ο φόβος μου… δεν θέλω να καταλήξω ούτε εγώ, ούτε οι φίλοι μου μια cyber περσόνα… που θα έχω χιλιάδες φίλους και followers αλλά κανέναν να πάρω τηλέφωνο, να πω ένα καφέ ή να περπατήσω… έχω πιάσει πολλές φορές τους γύρω (ίσως και τον εαυτό μου) να ψάχνουν την ατάκα, την φωτογραφία για να γίνουν αρεστοί στους υπόλοιπους.. να πάρουν like, fav ή RT. Να το παίζουν καλοί με τους υπόλοιπους, να «νοιάζονται» αλλά όταν τους ζητήσεις να πιεις ένα καφέ, δεν εμφανίζονται πότε… δεν το απαιτεί το account τους.. λυπάμαι :)

Δεν λέω όχι στα social media και την ηλεκτρονική επικοινωνία, αλλά μην σας γίνει καθημερινότητα και χάσετε την πραγματικότητα.. αυτό μόνο «φοβάμαι» και το λέω εγώ.. που είμαι αρκετές ώρες μέσα… δυστυχώς.. όμως είναι ο πιο οικονομικός τρόπος να επικοινωνήσω με αυτούς που «άφησα» πίσω… όμως ναι ξεχνιέμαι καμιά φορά χωρίς να υπάρχει λόγος… αλλά ακόμη καλά κρατώ.. θαρρώ! :)

Λοιπόν για πες μου…. Σε πόσους είπες χαμογελαστός καλημέρα σήμερα και σου απάντησαν με χαμόγελο από χείλη και όχι παρενθέσεις?

αααααα... και άσε κάτω το smartphone χρυσο μου!!!!

picture found: http://muthurikinyamu.blogspot.co.uk