Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2012

Salonica my Love!

Σήμερα η πόλη μου γιορτάζει 100 χρόνια από την απελευθέρωση της και φυσικά δεν γινόταν να μην γράψω κάτι για αυτήν ανάμεσα στα μεετινγς και τον χαμό στον γραφείο. Είναι γιατί μου λείπει? μπορεί... είναι γιατί είναι κομμάτι του DNA μου? Σίγουρα :)
 
όπως είπα και πέρσι έχουν χίλιαδες λόγους να την αγαπώ, πέρα από τους προφανείς... εκεί είναι η οικογένεια μου, κάποιοι από τους καλύτερους μου φίλους και το σπίτι μου... ναι πάντα εκεί θα είναι το σπίτι μου, το παιδικό μου δωμάτιο και όλα αυτά τα χαρούμενα μα συνάμα μελαγχολικά λόγω των 3000 και κάτι χιλιομέτρων που μας χωρίζουν.. Δε νομίζω ότι χρειάζεται να πω γιατί αγαπώ την πόλη αυτή, είπα κάποια πέρσι και τα λέω πλέον κάθε μέρα σε όσους συναντώ...
Δήμαρχε! εγώ να δεις πόσο προωθώ τον τουρισμό, ήδη σου έχω στείλει δύο δείγματα :Ρ
 
Δυστυχώς δεν έχω νέες φωτογραφίες από την πόλη μου, οπότε σκέφτηκα ότι αυτό το video είναι ότι πιο πρέπον για σήμερα...
 
Δεν ξέρω εσείς τι θα κάνετε απόψε, όλο και κάποιον Δημήτρη ή Δήμητρα θα έχετε να πάτε, εγώ πάντως θα πιω ένα ποτό στην υγεία της σίγουρα!
 
Και ένα τραγούδι που ακούω συχνά τελευταία Θεσσαλονικιός - Δημήτρης Χρυσοχοΐδης (Χρόνια πολλά Μήτσο!)
 
 

Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2012

59 days to go...

Σε 59 μέρες θα είμαι και πάλι ελλάδα μετά από 7 περίπου μήνες (wow... time goes by... not so slowly after all!)... αρχικά θα σου πω ότι ανυπομονώ αλλά κάπου μέσα νιώθω ένα σφηξιμο.. τι θα δω? τι έχει αλλάξει τόσο καιρό που λείπω? και αλλά τέτοια χαζά που για κάποιον ηλίθιο λόγο με τρομάζουν.
 
Nα είμαι ειλικρινής αυτό που με τρομάζει περισσότερο είναι το μετά! Πως  θα είμαι εγώ μετά αφού θα έξω δει τους δικούς μου ανθρώπους, τους φίλους μου και τον τόπο μου.. το ψυχολογικό σοκ μπορεί να είμαι μεγαλύτερο από όσο σκέφτομαι... ίσως και να υπερβάλω, μην με παρεξηγείς δεν είναι ότι δεν θέλω να έρθω, απλά πλέον το φόβαμαι λίγο για κάποιους ακόμη λόγους που δεν μπορώ αλλά και δεν θα ήθελα να μοιραστώ... ελπίζω απλά να κάνω λάθος...
 
original image: pixopop.com

Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2012

cyber.... life?



Μετά το cyber-sex… πήγαμε στο cyber-life.. δυστυχώς, έχουμε φτάσει στο σημείο να ερωτευόμαστε, να χαιρόμαστε, να κλαίμε μέσω social media… δεν θα κάτσω να πω γιατί και πως.. οι λόγοι εμφανείς.. μοναξιά, αποξένωση, ανασφάλεια  κτλ κτλ

Αυτό που θέλω να μοιραστώ είναι ο φόβος μου… δεν θέλω να καταλήξω ούτε εγώ, ούτε οι φίλοι μου μια cyber περσόνα… που θα έχω χιλιάδες φίλους και followers αλλά κανέναν να πάρω τηλέφωνο, να πω ένα καφέ ή να περπατήσω… έχω πιάσει πολλές φορές τους γύρω (ίσως και τον εαυτό μου) να ψάχνουν την ατάκα, την φωτογραφία για να γίνουν αρεστοί στους υπόλοιπους.. να πάρουν like, fav ή RT. Να το παίζουν καλοί με τους υπόλοιπους, να «νοιάζονται» αλλά όταν τους ζητήσεις να πιεις ένα καφέ, δεν εμφανίζονται πότε… δεν το απαιτεί το account τους.. λυπάμαι :)

Δεν λέω όχι στα social media και την ηλεκτρονική επικοινωνία, αλλά μην σας γίνει καθημερινότητα και χάσετε την πραγματικότητα.. αυτό μόνο «φοβάμαι» και το λέω εγώ.. που είμαι αρκετές ώρες μέσα… δυστυχώς.. όμως είναι ο πιο οικονομικός τρόπος να επικοινωνήσω με αυτούς που «άφησα» πίσω… όμως ναι ξεχνιέμαι καμιά φορά χωρίς να υπάρχει λόγος… αλλά ακόμη καλά κρατώ.. θαρρώ! :)

Λοιπόν για πες μου…. Σε πόσους είπες χαμογελαστός καλημέρα σήμερα και σου απάντησαν με χαμόγελο από χείλη και όχι παρενθέσεις?

αααααα... και άσε κάτω το smartphone χρυσο μου!!!!

picture found: http://muthurikinyamu.blogspot.co.uk