Είμαι Δικός σου...

Προχθές τυχαίο άκουσα αυτό το τραγούδι γυρίζοντας πτώμα σπίτι οδηγώντας... και αμέσως ένα χαμόγελο έκανε την εμφάνιση του, έτσι απλά... χωρίς πολύ σκέψη... 

Αυτή τη στιγμή είμαι τόσο πνιγμένη που τα έχω πλέον παίξει.. ακούω το τραγούδι αυτό non-stop το τελευταίο 10λεπτο και χαλαρώνω... "Δεν έχω κάπου ουσιαστικά να το αφιερώσω" σκέφτομαι... και όμως.. το αφιερώνω στα φιλαράκια μου.. ξέρετε ποιοι είστε και απλά ευχαριστώ για όλα... 

..όπου και να είμαι θα είμαι πάντα δική σας.. ;)..σας αφήνω εγώ βρε κουτά μου?!

Στέλιος Ρόκκος - Είμαι Δικός σου

θα σ'αγαπάω
μες στη ψυχή μου, στη ψυχή μου μυστικά
θα σε κρατάω
όπως δε μπόρεσε ποτέ άλλος κανείς
και ας ματώνω
και τη ζωή μου χίλια λάθη ας χρεώνω
μέχρι να ζήσουμε στο φως κάποτε εμείς...εμείς...

είμαι δικός σου
είμαι δυο λέξεις μοναχά, δικός σου
είμαι η αλήθεια η κρυφή, το μυστικό σου
είμαι το γέλιο, η σιωπή κι ο θόρυβος σου
ό,τι κι αν είμαι, είμαι εγώ,
ο άνθρωπος σου

θα σ'αγαπάω
μες στη σιωπή μου, στη σιωπή μου σαν φωνή
θα σε φιλάω
κι απ' το βυθό θα πιάνω πάλι ουρανό
ό,τι κι αν γίνει αυτή η αγάπη ως το άπειρο θα μείνει
μόνο σε σένα θα ανήκω πάντα εγώ...εγώ...

Στίχοι: Βίκυ Γεροθόδωρου

Μουσική: Στέλιος Ρόκκος

Ωδή σε έναν... τραπεζικό λογαριασμό!

..Σαν κλασικό Ζυγίσιο (το ζώδιο ντε!) πλάσμα έχω αρχίσει να οργανωνω και να ψάχνω τη μετακόμιση μου στο Λονδίνο εδώ και εβδομάδες... στο μυαλό μου την φαντάζομαι καιρό τώρα, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα...

Το κλειδί σε όλα όσα θέλω να κάνω είναι ο Λογαριασμός τραπέζης, για να πάρω το κινητό μου κτλ κτλ! ok θα μου πεις.. άνοιξε! Αμ δε! δεν είναι τόσο απλό... από εδώ δεν μπορώ να ανοίξω από ο,τι έχω καταλάβει.. 

έψαξα και βρήκα ένα πρόγραμμα της HSBC το Passport αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι από εδώ ουσιαστικά αφού δεν συνδέεται με το Ελληνικό branch, άρα έκανα απλά μια online αίτηση και..... θα δείξει! Και να με αποδεχτούν λέει θα πρέπει όταν πάω Λονδίνο να τους πάω ένα πάκο χαρτιά για να ενεργοποιηθεί ο λογαριασμός μου... τουλάχιστον δεν θέλει ΝΙΝ γιατί και από αυτό δεν έχουμε, μιας κια θέλει να κλείσω ραντεβού (θα κλείσω για την 1η μέρα που θα πάω... hopefully!).. ζητάει κάτι κουλά όμως αποδεικτικά ότι μένω Αθήνα, όπως λογαριασμοί κτλ που ανάθεμα αν έχω καταλάβει πως θα τα ελέγξουν οι Άγγλοι...

Επειδή με το Passport δεν το κόβω να γίνεται δουλειά, τη βδομάδα πριν φύγω θα κάνω αίτηση (online) σε κάποιες τράπεζες εκεί ώστε να κερδίσω χρόνο και να πρέπει απλά να τους πάω την χαρτούρα, για την οποία χαρτούρα και πάλι έχω ενδοιασμούς, αφού θα πρέπει να έχω αποδεικτικό μόνιμης κατοικίας, αλλά εγώ θα είμαι φιλοξενούμενη.....

πφφφφφ! δύσκολη η καλογερική!

Ρε παιδιά! ένα λογαριασμό θέλω να ανοίξω, όχι να σας κλέψω μην τρελαίνεστε!

Υ.Γ. αποφάσισα να γράψω όλα όσα θα τραβήξω μέχρι να πάω και να στρώσω τα πράγματα στο Λονδίνο, για την ψυχοθεραπεία μου, την γκρίνια μου και ίσως έτσι να βοηθήσω και κανέναν Χριστιανό.. που ξέρεις?!

Από μακριά και Αγαπημένοι.... με άλλους!

Αθεράπευτα κοινωνικό ον, δεν μπορώ να λειτουργήσω χωρίς να συναναστρέφομαι με κόσμο, αν και η αλήθεια ότι συχνά πυκνά (πλέον) αποζητώ την μοναξιά μου… Μου αρέσει να έχω ανθρώπους γύρω μου και οι φίλοι που παίζουν σημαντικό ρόλο στην ζωή μου…

Τι γίνεται όμως όταν γύρω σου έχεις και εντομάκια που δεν σε αφήνουν σε ησυχία? Υπάρχουν πολλά είδη ανθρώπων.. καλοί, κακοί, κοινωνικοί, αναίσθητοι, επιφανειακοί, αχάριστοι κτλ. Θα παρατηρήσεις πως οι άνθρωποι πάνε και έρχονται, λίγοι είναι αυτοί που θα είναι μαζί σου μέχρι το τέλος… εξάλλου τίποτα δεν είναι σταθερό και δεδομένο… ε?

Η άποψη μου σχετικά με τους ανθρώπους είναι πως δεν πρέπει να μετανιώνεις στην τελική για κανέναν που έχει μπει στην ζωή σου.. στην τελική, εσύ τον άφησες να μπει! (ω ναι!) Ακόμη και τα εντομάκια που είναι χειρότερα και από τον σκόρο και ζουν εις βάρος σου, φυτοζωούν και «χρησιμοποιούν» την παρέα σου για να νιώσουν καλά… εσύ τα έφερες κάπως κοντά σου.. και τα κράτησες όσο τα κράτησες…

Δεν μετανιώνεις για τίποτε και έτσι δεν δημιουργούνται μαύρες οθόνες στην ζωή  σου. Το πρόβλημα παρουσιάζεται όταν γνωρίζεις ανθρώπους, που είναι κάπως, φέρονται κάπως (τα εντομάκια που λέγαμε) και κάνεις τις επιλογές για να τους συμπεριλάβεις στην ζωή σου.. και τελικά? Να το Kinder Έκπληξη! “Who the hell are you?!?!” μονολογείς… είσαι τελείως διαφορετικός ρε φίλε από αυτό που έδειχνες… και ok να δεχτώ πως κάνεις δεν είναι ίδιος με τον άλλο και κανείς φυσικά δεν είναι τέλειος (εκτός από την αφεντιά μου :P ) αλλά οφείλεις φιλαράκο εντομάκι να μου το δείξεις από την αρχή για να αποφασίσω εγώ αν θέλω να σε βάλω στο κόσμο μου… δεν μιλάω για ανθρώπους που φοβούνται ή δεν θέλουν να ανοιχτούν.. αλλά για τα δήθεν ατομάκια που σε «κυνηγάνε», σε πρήζουν ολημερίς και ολονυχτίς, μέχρι να βρουν το επόμενο κουτί με το μέλι για να «κολλήσουν» και να φυτοζωήσουν… Σόρυ βρε εντομάκι, αλλά είσαι τελείως άκυρο όταν το παίζεις ανοιχτός και πρόθυμος, αποζητάς την εμπιστοσύνη μου και (μεθοδευμένα) με κάνεις να αποκτήσω μία Χ γνώμη για σένα δεν έχει ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα! Και εσύ σαν αχάριστο μπαμπούρι δεν το εκτιμάς…

Να σου πω και κάτι? Μπορεί να με έκανες στην αρχή να νιώσω ηλίθια, να μετάνιωσα (αρχικά) για τις κινήσεις μου ακόμα και για τον χρόνο που σπατάλησα ακούγοντας σε.. αλλά στην τελική χέστηκα! Έπαιξες το παιχνιδάκι σου και εγώ το δικό μου… δεν μετανιώνω για κάτι γιατί από την πλευρά μου ήταν fair play.. από την δική σου δεν με απασχολεί πλέον…

Άη χάσου μυρμηγκάκι και από μακριά και αγαπημένοι.. με άλλους…

Α! και που είσαι.. απλά μην ασχολείσαι ;)

Bρε λές?!

..και στην δουλειά ανακοίνωσα (νιαιιι!) ότι θα φύγω, χωρίς δράματα και αντιδράσεις και τα σεμινάρια που ήθελα να κάνω ξεκίνησα.. και οι δικοί μου το πήραν όσο ψύχραιμα γίνεται και εγώ νιώθω καλά με αυτό… όλα δείχνουν να έχουν πάρει το δρόμο τους τελικά…

Το καλύτερο όλων είναι ότι παρά την κούραση που με καταβάλει.. ξυπνάω χαρούμενη! Και πίστεψε με, είχα καιρό να νιώσω έτσι… ίσως γιατί πλέον έχω κάτι να περιμένω, να ελπίζω και να κυνηγώ… γιατί η αλήθεια είναι ότι είχα βαλτώσει άσχημα και δεν πέρασα και λίγα εδώ που τα λέμε..

Το σημείο μηδέν μου είναι οι 12/05/2012… από κει και πέρα αρχίζει ένα νέο κεφάλαιο.. ελπίζω μεγαλύτερο και καλύτερο… η εισαγωγή του κεφαλαίου πάντως είναι όπως την φαντάστηκα.. βέβαια θέλει δουλίτσα ακόμη, να φύγουν κάποιες μουτζούρες και να πάρουμε νέες πένες.. βρε λες να μου πάει για μια φορά το κεφάλαιο μου καλά? 

3000 και ανεβαίνουμε!

Δεν ξέρω ποιοι με διαβάζουν πέρα από τους κολλητούς μου αλλά θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους!

Για μένα που δεν είμαι blogger και η αλήθεια είναι ότι δεν πολυασχολούμαι τα 3000 (και βάλε) χτυπήματα με μόλις 60 αναρτήσεις είναι πολλά!  60 σκέψεις, χαρές, λύπες, νεύρα (κυρίως), παράπονα, γεγονότα που μπήκαν εδώ είτε για να τα μοιραστώ, είτε γιατί κάποιες φορές νομίζω πως κάτι έχω να πω, είτε για να τα βγάλω από μέσα μου βρε αδερφέ!

Θα προσπαθήσω να γράφω περισσότερο, το υποσχέθηκα στην Αναστασία άλλωστε.. ιδίως τώρα που θα φύγω, νομίζω πως θα έχουμε πολλά να πούμε

Σας χαιρετώ και σας φιλώ στα μούτρα…

H Mαύρη Γαζέλα του ΠΑΟΚ

Επειδή λίγοι θα το διαβάσουν αυτό το post, αλλά πολλοί θα μου την πουν.. το λέω από την αρχή, ό,τι γράφω είναι καλοπροαίρετο και δεν είμαι κάποια για να κρίνω τον κόσμο… απλά μου αρέσει να αστειεύομαι… capish?

Δεν θα μπορούσα να μην ασχοληθώ με τη νέα μου αγάπη στον ΠΑΟΚ, το Νιμανί (Frédéric Nimani).. με έκανε να ξεχάσω τον αποκλεισμό μας από την Ουντινέζε και αυτό το εκτιμώ… χθες με τον Παναθηναϊκό όταν τον έβγαλε έχασα το ενδιαφέρον μου.. κάνει το ματς πιο διασκεδαστικό για μένα (άντε πέστε να με φάτε!)..

Όταν τον δεις στον δρόμο, λόγω ύψους τον περνάς για μπασκετμπολίστα… 1,93 (άσχετο αλλά τον έχετε πει από 1,91 έως 1,93.. αποφασίστε) είναι αυτό για! Η κόμμωση και το προσωπάκι παραπέμπουν σε μοντέλο (νταξ, υπερβάλω I know) και η χάρη του στον γήπεδο (doing!) ανυπέρβλητη… Εκεί που τον ξέχασαν στη Monaco, τον θυμήθηκε ο κυρ Λάζλος, τον δοκίμασε, του έκανε και τσουυυυπ να το το γαζελάκι στον ΠΑΟΚ (ok κυρ Λάζλο respect, you know better αλλά εγώ μπορώ να γελάω στο μεταξύ, ναι?).. τραυματίστηκε και είχε καιρό να παίξει το παιδί (αυτά όλα κάτι μου θυμίζουν) οπότε δεν μπορώ να κράζω πολύ…

Στέκομαι στην κορμοστασιά του λοιπόν και στην ταχύτητα του που με ενθουσίασαν…. Δεν ξέρω και τα τέρατα από ποδόσφαιρο αλλά άλλο τέτοια αριστερό εξτρέμ με τέτοιο μπόι δεν θυμάμαι να έχω δει.. αλλά πια είμαι εγώ για να κρίνω επιλογές.. μου αρέσει που ζει το παιχνίδι, παθιάζεται (σαν θεατής και αυτός, άσχετα αν παίζει :P ), χαίρεται ρε παιδί μου το παλικάρι, χειροκροτεί, πανηγυρίζει… αλλά δεν προλαβαίνει την μπάλα.. σίγα τα ωά κακιασμένοι!  Βάλε μάνα μου ένα γκολ με κεφαλιά να το ξαναθυμάσαι σε όλη σου την ζωή! Άντε να σε χαρώ εγώ!

Πέρα από την πλακά, θεωρώ πως αν φτιάξει την φυσική του κατάσταση (μαζί θα πάμε γυμναστήριο, το βλέπω εγώ) έχει προοπτικές..  εύχομαι Μαύρη Γαζέλα μου στον ΠΑΟΚ μας να αποδείξεις το ταλέντο σου.. αν όχι θα σε κάνουμε μοντέλο, μη μασάς! Εγώ πάντως θα μαι η πρώτη που θα σου ζητήσει αυτόγραφο όταν έρθω και πάλι Τούμπα! Υπόσχεση σε λατρεία!

ΥΓ. το πόσο χαίρομαι που άλλαξες το μαλλί στον ΠΑΟΚ θα στο πω από κοντά! :) 

...χαρούλες!

Όλως παραδόξως, παρά το κλίμα γύρω μου, την ανησυχία μου για το νέο μου βήμα (θα τα πούμε άλλη φορά αυτά ντε!) και τα όσα συμβαίνουν γύρω μου, από εχθές έχω μια «χαζή», ανεκδιήγητη χαρά που δεν έχω καταλάβει από πού ακριβώς πηγάζει… μου αρέσει όμως!.. μου αρέσει πολύ!

Έχω καιρό να δω γύρω χαρούμενους ανθρώπους και πόσο χαίρομαι (χαχα) που είμαι ένας από αυτούς… Χάιντε χαμογελάστε ρε παιδιά! Άμα έχουμε φτάσει στο σημείο η Κυρία ΦέρνωΤηνΚαταστροφή να σας λέει να χαμογελάστε, να χαρείτε και να είστε αισιόδοξοι, τότε μάλλον κάτι δεν πάει καλά με εσάς.. όχι μην μου πείτε μετά ότι δεν σας το είπα, εντάξει?

Δείτε το λίγο «επιστημονικά» το θέμα ρε παιδί… βλέπεις προσπαθώ να σε πείσω σκληρά να μου χαμογελάσεις… Οι χαρούμενοι άνθρωποι ζουν περισσότερο λένε (και καλύτερα θα πω εγώ).. Το να μην βιώνεις αρνητικά συναισθήματα μεταξύ μας δεν παίζει, όμως οι επιστήμονες λένε πω ακόμη και η προσπάθεια για την ανάπτυξη και καλλιέργεια θετικών συναισθημάτων είναι ιδιαίτερα σημαντική καθώς όχι μόνο βελτιώνει την καθημερινότητά μας αλλά παράλληλα ευεργετεί και την υγεία μας… είδες που στα λεγα? Τα θετικά συναισθήματα σε χαλαρώνουν ;)  προσπαθήστε να μην σκέφτεστε να αρνητικά συνέχεια και να μην ζείτε αυτές τις καταστάσεις, ξανά και ξανά… μεταξύ μας η καλύτερη λύση τελευταία είναι να κλείσετε την τηλεόραση.. βάλτε τη μουσική που σας αρέσει και χορέψτε… δείτε τους φίλους σας και τα αγαπημένα σας πρόσωπα και όλα κάπου, κάπως, κάποτε θα πάνε καλά…. Ε?

Εγώ σας το ξαναλέω αν αυτή η παράξενη χαρά είναι καμία ανίατη ασθένεια να μου το πείτε… ή όχι, μην μου το λέτε.. αφήστε με αν χαμογελώ σαν το χαζοχαρούμενο… και να χορεύω στο γραφείο μου ενώ δουλεύω.. χοχο!

Vegas - Πιο Ψηλά